Onderwerp: JAZZ, WERELDMUZIEK, MUZIEK

01 06 06 - 00:10

Les trois jours: Les Métamorphoses & Compagnie des musiques Ouïr

Door Liesbeth Beeftink met foto’s van Jan Luursema (klik voor vergroting)
Gezien op donderdag 11 mei. Foto's hierboven Les Métamorphoses.

Tijdens Les Trois Jours, de Groningse jazzdriedaagse in Grand Theatre, is dit jaar speciale aandacht voor jazz met Franse toon en slag. Het muzikantencollectief Les Métamorphoses bestaat uit zes mannen, Fransen en Nederlanders. Ze traden eind maart voor het eerst op tijdens het Grenoble Jazzfestival en vielen daar op. De festivalbrochure belooft ons originele en kristalheldere composities. Dit neem ik direct voor waar aan als ik de naam Oene van Geel zie staan in de bezetting. Lees meer

Onderwerp: WERELDMUZIEK, MUZIEK

31 05 06 - 09:50

Charmante bandieten sluiten Gipsy Festival spetterend af

Door Mieke Kreunen

Omdat het dit keer de tiende aflevering was van het Gipsy Festival was er reden voor een feestje dat werd gevierd met een uitbundig optreden van een bijzonder gezelschap muzikanten uit het minuscule Roemeense dorpje Clejani: Taraf de Haïdouks oftewel de charmante bandieten. Deze band, die bestaat uit een groot aantal spelers en zangers, in leeftijd variërend tussen de 20 en de 80 jaar, wordt door sommigen wel de beste zigeunerband ter wereld genoemd. In 1990 werd de band ontdekt door een Belgisch duo - Stéphane Karo en Michel Winter - die Taraf meteen naar België haalden voor een aantal optredens. Sindsdien toeren de twaalf 'lautari' (traditionele muzikanten) door de hele wereld en overal waar ze komen is hun optreden een klaterend succes. Ze traden onder andere op met Yehudi Menuhin en op prominenten festivals zoals Roskile en WOMAD. De verwachtingen waren dus hoog gespannen.

Terwijl de band aan het opbouwen en het stemmen was op het hoofdpodium, konden we dit bijzondere gezelschap van dichtbij bekijken. We vallen meteen voor de stralende glimlach van de oudste violist die daarmee een rij schitterende gouden tanden laat zien en bewonderen de looks van de twee violisten wiens uiterlijk zo in een ouderwetse Hollywoodfilm zou passen. Dat sterallures deze groep vreemd zijn blijkt wel uit het feit dat niet veel geld is besteed aan glossy instrumenten. We zagen een accordeon die zeker de leeftijd moet hebben gehad van de muzikant die hem bespeelde (een ruime veertiger) en ook de cimbalon was bepaald geen luxe of nieuw exemplaar. Geen uiterlijke schijn bij deze twaalf bandieten maar wel veel charme.

Als de muzikanten eenmaal beginnen te spelen dan raken al dat soort waarneming al snel op de achtergrond en raak je onmiddellijk meegesleept. Met een opzwepende en virtuoze aftrap zit de stemming er meteen in en staat het hele publiek te swingen en te dansen. Als bij het volgende nummer van achter van het podium af de oudste bandiet naar voren loopt om zijn gepassioneerde lied te zingen, staat de Interpolistuin op zijn kop. Wat een fantastisch feest en wat een geweldig uitstraling hebben deze muzikanten. En niet alleen dat maar het zijn stuk voor stuk virtuozen op hun instrumenten. Hun muziek is traditionele Roemeense zigeunermuziek waarin de klanken Turkse dansmuziek te horen zijn maar ook de karakteristieke zang die terugvoeren naar de wortels van het zigeunervolk in India. Je krijgt het idee dat de muzikale explosie van de Tarafs zomaar ontstaat en misschien is dat ook wel zo en zit deze muziek de Tarafs gewoon in het bloed, samen met de vrolijkheid en de aanstekelijke sfeer. Muziek met hart en ziel zonder opsmuk maar die direct doorgaat naar de harten van de vele toeschouwers. Trouwens, niet alleen het hart wordt geraakt maar ook de rest van het lijf heeft er moeite mee om stil te blijven en binnen no time staat een dansende swingende menigte de muzikanten toe te juichen en aan te moedigen. Ik word regelmatig geraakt door muziek maar het gebeurt me niet zo vaak dat ik er zo blij van word als van de muziek van de Taraf de Haïdouks. Al browsend op het internet wordt me duidelijk dat ik de enige niet ben die meteen verkocht is bij het meemaken van een optreden van Taraf de Haïdouks en dat velen mij voorgingen. Ik heb ook meteen de speellijst opgezocht om te kijken wanneer ze weer in de buurt zijn. Ook ga ik meteen de DVD bestellen want ik wil hier met regelmaat van genieten. DVD bestellen?

Taraf De Haidouks" >
Taraf De Haidouks - Continuing Adventures +Cd
Taraf De Haidouks

Onderwerp: MUZIEK, WERELDMUZIEK

30 05 06 - 21:21

10e International Gipsy Festival

Tekst en foto's Mieke Kreunen (klik voor groter)
vlnr Natasch Osterkorn, Stochelo & Mozes Rosenberg en Irene Horv ¡thov ¡

Lalla Weiss, die het 10e International Gipsy Festival presenteerde, beloofde het publiek bij de opening 's morgens dat het droog zou blijven de hele dag en ze maakte haar beloofte helemaal waar. Het was overigens niet alleen aan het zonnetje te danken dat het zo aangenaam toeven was in de Interpolistuin in Tilburg waar het festival gehouden werd. De organisatie had gezorgd voor een fantastisch programma waarin muziek de hoofdmoot vormde maar ook de dans niet vergeten werd.

Na de officële opening door burgemeester Ruud Vreeman was het de Russische Natascha Osterkorn & Gipsy Cola die het spits mocht afbijten. Begeleid door Violist Oleksandr Klimas en gitarist Vadim Koulitskii wist ze de sfeer er meteen in te brengen met haar eigen composities. Er werd dan ook meteen druk gedanst in de ruimte voor het podium. Daarna was op het kleine podium de beurt aan het Gulo Car uit Brno met hun geweldige zangeres Irene Horv ¡thov ¡. Gulo Car speelt een mix van zigeunermuziek met funky popinvloeden.

Ondertussen was op het hoofdpodium een enorm groot gezelschap bezig zich te prepareren. Op het programma werden ze aangekondigd als de Sinti Big Band, een gelegenheidsformatie samengesteld uit het Rosenberg Trio, de Paulus Sch ¤fer Gipsy Band, Mozes Rosenberg en The Sinti Sisters. Het Rosenberg Trio is de in binnen- en buitenland bekende zigeunerband waarvan het geluid vooral bepaald wordt door sologitaris Stochelo Rosenberg in de voetstappen van diens inspirator en grote voorbeeld Django Rheinhard. Stochelo was ook degene die zijn broertje Mozes al van jongs af aan gitaar leerde spelen. Dat Mozes Rosenberg een groot talent is moge wel blijken uit het feit dat hij op 13-jarige leeftijd al op North Sea Jazz stond te spelen met Joe Zawinul. Een uitgebreide set werd gespeeld door de Sinti Big Band waarbij zowel de hele big band als de verschillende bands apart te horen waren met Mozes Rosenberg als vliegende keep.


vlnr Jan LImberger, Tcha Limberger en Paulus Sch ¤fer

Amparo Cortès op het kleine podium hebben we op afstand gehoord en overduidelijk was wel dat het publiek er maar geen genoeg van kon krijgen. Het hoofdpodium was daarna voor de Piotto's, een Belgische zigeunerorkest waarin de familie Limberger de hoofdrol speelt. De vier gebroeders Limberger volgen in de voetsporen van hun vader Piotto die het orkest 60 jaar geleden oprichtte. De Piotto's hadden een aantal gasten uitgenodigd: Koen de Cauter, Fapi Lafertin en Tcha Limberger. Het verhaal gaat dat geen van de Piotto's noten kan lezen maar dat mocht niet verhinderen dat er een wervelende set neer werd gezet met traditionals uit de zigeunermuziek en ook wat meer jazzy nummers.

'Het Servische KAL is de hottest gipsyband uit de suburbs van het Belgrado van nu', zo vertelt het programmaboekje. De band speelt een urban-rock'n'roll benadering van de Balkan Blues. Het is duidelijk dat deze band een hedendaagse stijl van muziek maken neerzet. De etnische achtergrond mag dan eeuwenoud zijn, deze jonge musici laten horen dat zigeunermuziek ook van deze tijd is. KAL is het Roma-woord voor zwart en als ik het goed begrepen heb bedoeld als een soort geuzennaam. De broers Dushan en Dragan Ristic (oprichters van KAL) wilden met hun muziek confronteren maar ook verbinden en hun hedendaagse sound is daarbij een fantastisch middel. In ieder geval ging Tilburg helemaal plat voor deze moderne Serven.
De eer om het festival hierna muzikaal te mogen afsluiten was voor Taraf de Haïdouks maar daar besteden we in een apart artikel aandacht aan.

Hoewel de muziek de hoofdmoot vormde waren er ook twee dansdemonstraties te zien van Trakya Zigeunerdans en van Flamenco Contempora ±eo en in het allerverste hoekje van het festivalterrein vertelde Gadjo Joe zigeunerverhalen vanaf het trapje van zijn woonwagentje. Hoewel het festival erg druk bezocht was bleef het erg gezellig en gemoedelijk en dat zonder noemenswaardige veiligheidsmaatregelen. Daar kan menig festival nog een voorbeeld aan nemen. Maar misschien is het ook wel de verdienste van het zigeunervolk met zijn rijke traditie dat het zo prettig en relaxt toeging op het festival en dat er letterlijk en figuurlijk ruimte was voor iedereen (ook om te dansen).

CD's kopen?

Kal Kal

Gipsy Passion Piotto's

Suenos Gitanos Rosenberg Trio

Onderwerp: MUZIEK, POP-ROCK

30 05 06 - 09:44

Keane overtreft zichzelf in overvol Paradiso

Door Carol Greenshields met foto's van Berbera van den Hoek (klik voor vergroting)

Tegen 19:30 beklimmen we de trappen van Paradiso Amsterdam. Voordat we toegelaten worden moeten we eerst het gebruikelijke ledenkaartje kopen en eenmaal binnen ontdekken we dat het begin is uitgesteld tot 21:15 (later blijkt dit wegens een begrafenis waardoor een bandlid even op en neer naar de UK moest). Afijn even genieten van de sfeer van een vollopend Paradiso. Tegen 20:45 uur is het tijd om het route te nemen die we vanaf de tweede verdieping hebben uitgestippeld om enigszins dichtbij de podium te komen.

Met stroboscopische verlichting en een denderende grom van het iets te hard ingestelde volume van het keyboard bespeeld door Tim Rice-Oxley en met Richard Huges op de drums komt Tom Chaplin het podium op. Het publiek reageert meteen enthousiast. Onder stralen van rood en blauw licht begint de band met het nummer The Iron Sea. Dit is waar we voor kwamen; Keane op zijn best. Tom Chaplin schrijdt regelmatig over het podium naar het keyboard waar Tim Rice-Oxley geestdriftig met elke toets zijn hele lichaam inzet. Het resultaat: glinsterende zweetdruppels vliegen het podium over om te verdampen in de hitte van de felgekleurde lampen. Song nummer 4, het overbekende “Everybody’s changing”, en het publiek verlangt alleen maar naar meer. Duizend stemmen zingen met elk woord mee.



In de stiltes tussen de liedjes wordt nauwelijks wat gesproken, toch op een gegeven moment wordt er aan ons meegedeeld, dat ze houden van Amsterdam en zich als echte Engelse toeristen hebben gedragen en alle plekken hebben bezocht waar ze eigenlijk niet hadden mogen gaan. De stem van Tom Chaplin heeft niet geleden onder deze uitspattingen, hij is net zo zuiver als op de CD. Met alle bekende nummers van de vorige CD “Hopes and Fears” zingt iedereen uit volle borst mee. Dit zijn de songs als “Bend and Break”, “This is the last Time”, “Somewhere only We Know”. De nieuwe CD “Under the Iron Sea” is wat minder bekend, en de echte fan is te herkennen, die kan ook hiervan alle nummers woordelijk meezingen. Het publiek bestaat uit mensen van alle leeftijden, waaronder behoorlijk wat Engelsen; Keane spreekt duidelijk jong en oud aan.

Na het nieuwe nummer “Is it any Wonder” verlaten ze het podium, en wordt alles zwart en stil. Rozen worden het podium opgegooid en het publiek begint te schreeuwen, gillen en fluiten om meer, nadat alles drooggeveegd is komt de band terug, en krijgt het uitgelaten publiek nog een aantal nummers waaronder “Bedshaped” wat uiteraard weer door iedereen uit volle borst wordt meegebruld. Ze nemen met z’n drieen een “bow” en verlaten het podium. Het is over. Het was geweldig.

Onderwerp: MUZIEK, WERELDMUZIEK

25 05 06 - 10:31

Karnatic Lab Festival ‘Voices’

Tekst en foto's van Ton Maas, 20 mei, Bimhuis, Amsterdam

De tweede avond van het Karnatic Lab Festival 2006 begon zaterdag in het Amsterdamse Bimhuis met klanken die meer aan de Balkan en het Midden-Oosten refereerden dan aan de klassieke muziek van Zuid-India. Messing met PVC, het duo van trompettist Gijs Levelt en contrabasfluitist Ned McGowan, was voor de gelegenheid uitgebreid met de Italiaanse percussionist Pino Basile en de Griekse zangeres en luitiste Martha Mavroidi. Het kwartet ging van start met twee stukken van Levelt, die een sterk Arabische inslag vertoonden. Vooral de »d-achtige klank van Mavroidi’s lafta (Byzantijnse luit) en de zwierige tempi uit Basile’s raamtrommel waren daarvoor verantwoordelijk. McGowan wist met zijn imposante, uit pvc-pijp opgetrokken instrument diepten te bereiken waarin alleen kerkorgels hem ooit voorgingen. Een stuk van zijn hand mondde verrassend uit in een Bulgaars lied door Mavroidi, compleet met het tergend trage vibrato uit Rodope en de voor het Piringebergte typerende jodels. Basile zorgde voor visueel spektakel met zijn foekepot, een trommel waarbij de speler zijn hand op en neer beweegt langs een stok die door het vel is gestoken. Lees meer

Onderwerp: MUZIEK, WERELDMUZIEK

24 05 06 - 09:18

Dubbelconcert: Erzincan & Kalhor en “zdemir & Moradi

Tekst en foto's van Ton Maas (13 mei, Orpheus, Apeldoorn)
vlnr Kalhor, Kalhor & Erzincan en Moradi

Of de Turkse en de Iraanse muziek elkaar ontmoeten in Mesopotamië, zoals het programmablad belooft, is nog maar de vraag. De Iraans/Koerdische zanger Ali Akbar Moradi en zijn Turkse collega Ulas “zdemir deden voor de pauze niet veel meer dan elk een lied uit de eigen traditie vertolken, waarbij de ander op z ­jn langhalsluit een deel van de begeleiding verzorgde. Toch viel er wel degelijk wat te genieten, want Moradi is behalve een begenadigd zanger ook een kei op de tanbur, de ‘moeder’ van alle langhalsluiten in de regio, waaronder ook de Turkse baglama. Vooral zijn opwaartse vingerrol “ tegengesteld dus aan die uit de flamenco “ is opmerkelijk, omdat met relatief trage handbewegingen razendsnelle passages kunnen worden gespeeld. De jonge Turkse zanger en baglamaspeler Ulas “zdemir bleek echter niet in staat dezelfde intensiteit te leveren en stak daardoor wat flets af tegen zijn Iraanse collega. Bovendien bewegen beiden zich in een volks idioom, veel minder spectaculair dan de hogeschool van de Turkse en de Iraanse soefimuziek met haar ragfijne melismen. Lees meer

Onderwerp: MUZIEK, POP-ROCK

23 05 06 - 10:57

Stevige bluesrock met Julian Sas in Het Paard

Door Serge Julien met foto's van Maarten Grootendorst (klik voor groter)

Bluesrock liefhebbers als wel gitaarfreaks hebben zaterdag hun hart kunnen ophalen in het Haagse Paard van Troje waar Hollands gitaarbeest Julian Sas zijn instrument door de Marshall versterkers heeft laten gieren en brullen. Een paar honderd man (zowel ouderen als jongeren) hebben een muzikant aan het werk gezien die overduidelijk plezier heeft in het spelen met zijn band. Dat enthousiasme weet hij over te brengen op het publiek dat lekker staat mee te deinen op de bluesboogies en stevige rockers.
Aanvankelijk lijkt een toekomst als geschiedenisleraar voor de 36-jarige Geldernaar te zijn weggelegd maar het pakt (gelukkig) anders uit en hij wordt muzikant. Hij heeft tien CD’s op zijn naam staan. Rauwe bluesrock beheerst zijn passie en hij laat zich inspireren door Amerikaanse gitaristen als Johnny Winter, Jimi Hendrix en zijn grote held Rory Gallagher (waarmee hij ook regelmatig wordt vergeleken) en blueslegendes als John Lee Hooker en Freddie King. Zijn tweede album A Smile To My Soul (1997) wordt een van de beste bluesplaten van het jaar genoemd. Dedication, een dubbele live DVD en CD is zijn laatste wapenfeit. Een aantal nummers daarvan passeert ook zaterdag de revue waaronder High And Low, Blues For J, I Believe To My Soul en het prachtige Blues For The Lost And Found. Lees meer

Onderwerp: MUZIEK, POP-ROCK

22 05 06 - 18:00

Emergenza Festival - Benelux finale

Door Floris de Moel met foto's van Ellen van Geel (klik voor vergroting)
The Choice, 013, vrijdag 19 mei 2006. Vlnr BombLB, Gravy en Ebola

Eindelijk, vijf maanden na aanvang van de eerste voorrondes, de Benelux finale van het Emergenza festival in The Choice, de grote Zaal van het Tilburgse 013. Vanavond treden er veertien bands op die strijden om de eerste plaats en een plek op het Taubertal Festival in Rothenburg, Duitsland op 11, 12 en 13 augustus 2006. Daar zullen zij strijden in de grote internationale Emergenza finale tegen één band uit Canada, één uit Denemarken, twee uit Frankrijk, vier uit Duitsland/Oostenrijk/Zwitserland, één uit Ierland, twee uit Italië, één uit Scandinavië, twee uit Spanje, vier uit Amerika en twee uit Engeland. Lees meer