Onderwerp: MUZIEK, POP-ROCK

12 03 06 - 11:33

Emergenza Festival 9 - The Batcave 013

Door Floris de Moel met foto's van Ellen van Geel (klik op foto's voor vergroting)
vlnr op deze strip: Superaction, Crab en Overexposure

Deze maand zijn de laatste voorrondes voor het Emergenza festival in The Batcave van het Tilburgse 013. Er zijn nog vier plaatsen te verdelen voor de halve finales die gehouden worden van 5 tot en met 9 april dit jaar in de Kleine zaal van hetzelfde 013. Emergenza is de grootste internationale concertorganisator voor ongetekende bands. Zij organiseren één festival voor Noord-Amerika en Europa waar beginnende bands zich voor kunnen inschrijven. De acht bands die strijden om de laatste plaatsen in de halve finale zijn:

Over Exposure
De eerste band van vanavond was een nog jong trio uit Eindhoven. Ze speelde rechttoe rechtaan Punk-rock, technisch niet altijd even perfect, maar het enthousiasme en de inzet maakte veel goed. De podium presentatie is wel wat statisch en doet vermoeden dat dit één van de eerste optredens is van dit leuke trio. Duidelijk is dat deze twee jongens op drum en gitaar en hun vriendin op bas er veel plezier in hebben. Een leuk detail is de “Barbie” pop die aan haar nek is opgehangen aan de hals van de Basgitaar.

Ratz
Na het onervaren trio uit Eindhoven, de 4 heren van Ratz uit Uden met duidelijk meer podium ervaring, een goede presentatie en een muur aan geluid. Ze speelde Rock’n’roll , geïnspireerd op de jaren ’60 en ’70 met een vleugje blues en garage. De Nederlandstalige teksten zijn niet altijd even verstaanbaar, maar muzikaal en melodieus zit het geheel goed in elkaar. Het geheel is goed op elkaar ingespeeld en swingt van het podium af, een geoliede machine.

Crap
Uit Raamsdonksveer komt de derde band van vanavond, zij spelen een alternatieve rock, een mengeling van Punk-rock en Ska. Deze vier“mans”formatie, drie heren en een dame, zijn pas begonnen met musiceren en hebben duidelijk nog niet zo veel podium ervaring. Hun vrolijke, up-tempo nummers zitten goed in elkaar, een leuke afwisseling in Rock en Ska, maar worden nog wat rommelig gebracht. Ook de kwaliteiten van de zangeres laten hier en daar nog te wensen over. Over het algemeen klinkt ze monotoon en mist ze net de overtuigingskracht die de band hard kan gebruiken. De band heeft in potentie alles aanwezig om het verder te schoppen, maar moeten nog flink oefenen willen ze in de halve finales hoge ogen gaan gooien.

La Nemm
Een aangename verrassing uit Eindhoven, La Nemm, 4 jonge meiden op drum, toetsen, bas en viool aangevuld met een jonge man op gitaar. Ze spelen alternatieve Pop/Rock met duidelijke invloeden uit folk en klassieke muziek. Floor van der Holst, Toetsen en zang, heeft een aangename stem, zeker in combinatie met de tweede stem van Joni Houtman (bas) of Sophia Holst (viool). Het geheel is een frisse mix van stijlen, erg melodieus, vrolijk en sfeervol. Geen wonder dat bij het stemmen deze band de nodige handen de lucht in wist te krijgen.


vlnr op deze strip Bomb lb, Ratz en La Nemm

Superaction
Deze vijf heren uit Eindhoven van Superaction mengen authentieke rock'n'roll met invloeden uit de hardrock, 70ies punk, popmuziek, country en een vleugje soul. Samen met de bands “Speedking”en “Borehole”, eerder gespeeld op Emergenza, spelen zij in de “For Those About To Rock” tour (www.abouttorock.nl). Het optreden van vanavond begint met een valse start, de gitarist kondigt in stijl de band aan waarna een doodse stilte valt; de drummer heeft nog geen stokken. Toen dat euvel verholpen was startte een energieke live Rock’n’Roll show. Vooral de toevoeging van de saxofoon maakte de, toch standaard, Rock’n’Roll tot een feestje.

Mabel
Ook dit viertal komt uit Eindhoven. De drie heren en hun zangeres maken Rock muziek met een vleugje Ska, Reggae en Country. De eigen nummers zijn melodieus maar missen de overtuigingskracht om het te gaan maken voor een groot publiek. De zangeres heeft een fijne stem en een goede podium presentatie. Ook de drie heren dragen hun steentje meer dan bij maar kunnen het publiek te weinig boeien om genoeg stemmen te krijgen voor de volgende ronde.

The Manuals
Van Rammelpop naar Retropop, zo werd dit vijftal van The Manuals uit Den Bosch aangekondigd, een mengeling van Rock en Rock’n’Roll. Na een ietwat valse start in het eerste nummer, het geluid stond niet goed afgemixed, herstelde de band zich redelijk. De eigen nummers zijn afwisselend en melodieus, maar missen in de presentatie de afwerking en techniek waardoor het geheel wat rommelig overkomt. Ook de stem van de gitarist en eerste zanger is monotoon en met momenten zelf vals, dit in tegenstelling tot de tweede zanger die wel een aangename rock stem heeft. Een matige presentatie van deze heren uit Den Bosch.

Bomblb
De verrassing van vanavond kwam van deze Tilburgse vijfmansformatie Bomblb. Zij speelde heerlijke, aanstekelijke en dansbare Funk. Al snel wisten ze het publiek aan het dansen te krijgen met hun vette basloopjes (Erik Tilleman), funky gitaar (Jurgen Latijnhouwers) en groovy saxofoon (Joost Maissan). Zanger en frontman Bas “Boan” Olijerhoek heeft een aangename stem en zingt/rapt en acteert het geheel aan elkaar. Het totaal is een aangenaam, swingend en dansbaar geheel wat door het uitstekende drumwerk van Vincent Maissan gecomplimenteerd wordt. Kortom de verrassing en de terechte winnaar van de avond.

Ik heb de uitslag al een beetje weggegeven, maar voor de statistieken, de uitslag in omgekeerde volgorde. Op acht “Superaction”, op zeven “The Manuals”, de zesde plaats is voor “Mabel” en net niet door naar de halve finale, op vijf “Over Exposure”. De volgende bands zijn door naar de halve finale: Op vier “Ratz”, op drie “Crap”, op twee “La Nemm” en terecht op één “Bomblb”.
We kijken uit naar de halve finales volgende maand in de Kleine zaal van 013.

Onderwerp: MUZIEK, POP-ROCK

10 03 06 - 11:49

Emergenza Festival 8 - The Batcave 013

Door Floris de Moel met foto's van Ellen van Geel (klik op foto's voor vergroting)
vlnr op deze strip: Strike in Time, Plaeto en Ex Libris

Vanavond, vrijdag 3 maart, de op één na laatste voorronde van het Emergenzafestival in een drukke, totaal uitverkochte Batcave van het Tilburgse 013 013. Emergenza is de grootste internationale concertorganisator voor ongetekende bands. Zij organiseren één festival voor Noord-Amerika en Europa waar beginnende bands zich voor kunnen inschrijven. Er strijden vandaag weer zeven bands voor de vier plaatsen in de halve finale die wordt gehouden in de Kleine Zaal van 013 van 5 tot en met 9 april dit jaar. De volgende bands gingen vandaag de strijd aan.

Overflow-Error
Deze jonge band Overflow Error uit het Brabantse Ulicoten mocht de spits afbijten vanavond. Zichtbaar gespannen en zenuwachtig brachten ze een leuke set Power-metal met een verrassend eigen geluid. De nummers hadden allen een goede opbouw en staken goed in elkaar, strakke rifs, leuke breaks, erg melodieus, kortom goed doordacht. Echter hebben de jonge bandleden (tussen de 16 en 18 jaar) weinig podiumervaring en is het technisch net te hoog gegrepen. De podium presentatie is wat mager en zangeres Sarah Tuip heeft een vrij monotoon stemgeluid. Overflow-Error is duidelijk een band met potentie die het in de (nabije) toekomst zeker kan gaan maken, vooral gitarist Bert Floren maakt een erg goede indruk. Ze krijgen een tweede kans in de halve finale, dit mede door het, in grote getale, meegekomen publiek.

Strike In Time
Na de Metal van Overflow-Error was het tijd voor de Punk/Hard-core van Stike in Time. Deze zesmansformatie bracht agressieve, stevige, up-tempo nummers ten gehore, bij vlagen briljant maar niet altijd even zuiver en strak. Dit werd ruimschoots goedgemaakt door inzet en presentatie, veel energie, veel beweging en een goede interactie met het publiek. De twee frontmannen zijn letterlijk en figuurlijk erg aanwezig, waarbij de muzikanten een soort van bijrol krijgen. Een spetterende set wat bij het stemmen op voldoende bijval van het publiek kon rekenen.

Since1800
Ook deze Oosterhoutse band Since 1800 is nog erg jong (tussen de 17 en 19 jaar). De vier mannen spelen standaard Punk-rock in de trant van Blink 182 en Greenday. Muzikaal zit het goed in elkaar, maar vooral de zang van bassist Peter laat zo nu en dan te wensen over. De podium presentatie is goed, en de melodieuze, up-tempo nummers hebben een aanstekelijke vrolijkheid in zich. (bas/zang), Emiel(gitaar/zang) Koen (gitaar) en Jeroen(drums)

Plaeto
Deze vier heren uit Breda van Plaeto hebben duidelijk meer podiumervaring. De start is rommelig, wat vals, maar als het geluid, halverwege het eerste nummer, goed is afgesteld staat het optreden als een huis. De stevige Pop/Rock nummers zijn melodieus, gelikt en hebben zeker een commercieel tintje. De stem van zanger, gitarist Sandro van Breemen is afwisselend en aangenaam om naar te luisteren en het totaal plaatje resulteert in een afwisselende show. Ze weten in de korte tijd die de band heeft een goede indruk achter te laten. Deze band heeft zeker potentie om het ook commercieel te gaan maken. Niet verwonderlijk dat zij veel handen de lucht in wisten te krijgen.


vlnr op deze strip: Since 1800 en twee maal Overflow Error

Planet Creep
Een beetje een vreemde eend in de bijt was dit trio Planet Creep uit Schijndel wel. Ze brengen de gemiddelde leeftijd omhoog en met hun jaren ’60 Surf/Garage rock weten ze een zomerse, zonnige, strand sfeer weg te zetten. De overwegend instrumentale nummers draaien voornamelijk om het gitaarspel van Remi Groot, die het genre ook uitstekend beheerst. Maar ook het drumwerk van Bertwin van Avezaath en het bassen van Rogier Weenen zorgt voor een melodieuze, up-tempo “Surfs-Up” gevoel.

Frankie and the Wonderboys
Serieuzer dan de naam Frankie en the Wonderboys doet vermoeden maken deze vier heren Oldschool Hardcore/Rock&roll. Vanaf de eerste tonen komt er een muur van geluid over je heen. Stevige agressieve, maar desondanks erg verstaanbare, zangpartijen van Zoltan, ondersteunt door Hoef op Gitaar, Mike op bas en Eus op drums. Vooral deze laatste maakt een niet snel te vergeten indruk op mij. Agressieve, strakke dubbelbas en breaks, geweldig drumwerk. De snelle, melodieuze nummers worden energiek gebracht en hadden, wat mij betreft, op meer steun van het, nog steeds in grote getale aanwezige, publiek mogen rekenen.

Ex Libris
In navolging van bands als Nightwish, Within Temptation en After Forever maakt dit zes koppen tellende Ex Libris Gothic-Metal met een progressief randje. Helaas moeten ze het vanavond zonder tweede gitariste Eva Albers stellen, waardoor het geluid met momenten net te kort schiet. De stem van Zangeres Dianne van Giersbergen (familie van?) is afwisselend en ook in het hoge zuiver, wel gaat de verstaanbaarheid verloren bij de hoge noten. De eigen nummers zijn goed qua opbouw en samenhang maar zijn binnen het genre niet vernieuwend. Een goede set van deze Brabantse band.

Na de Metal klanken van Ex Libris en het tellen van hun stemmen volgt de einduitslag. Op de zevende plaats is geëindigd Since 1800, gevolgd op de zesde plaats door Frankie and the Wonderboys. Op vijf, dus net niet door naar de halve finale, staat Planet Creep. Wel door naar de halve finale, op vier Strike In Time, op drie Ex Libris, op twee Plaeto en op één, mede dankzij de ruim 70 verkochte entree bewijzen, Overflow-Error. Zondag 5 maart de laatste voorronde en dan op naar de halve finale.

Onderwerp: MUZIEK

08 03 06 - 09:58

Blootgeven in het dialect

Tekst en foto's van Erik Driessen (klik voor vergroting)

Muzikanten die doorgaans in het Engels of Nederlands zingen, hebben voor een dvd-project in Overijssel een lied opgenomen in het dialect van hun geboortedorp- of stad. Tot hun verbazing konden ze zich veel beter uiten in hun ‘eigen taal’. De meeste deelnemers aan ‘Uutsprèken’ willen daarom doorgaan met zingen in het dialect. In het Zwolse Hedon werd vrijdagavond het project gepresenteerd.

De schok die Normaal in de jaren zeventig veroorzaakte door rock’n roll in het Achterhoeks te brengen, was groot op het platteland. Ogen en oren gingen open. Schaamte voor het ‘plat’ was niet langer nodig, predikten Bennie Jolink en zijn mannen. “Ze hebben veel voor dialectmuziek betekend, maar er tegelijkertijd een enorme stempel opgedrukt. Lang was dialect voorbehouden aan troubadours en boerenrockers”, zegt Rob Bults van de Zwolse band Muppetstuff. SKIK en Rowwen Heze schaafden dat beeld al behoorlijk bij en Bults merkt dat heel Nederland eigenlijk openstaat voor dialectmuziek. “Tien jaar terug waren we in Amsterdam voor boeren uitgemaakt, nu vragen ze ons na afloop waar het nummer over ging.”

Bults stond samen met Albert Bartelds van de IJsselacademie in Kampen aan de bakermat van Uutsprèken. Bartelds zat ooit in de Prodigal Sons en houdt zich bij de academie bezig met de bevordering van streekcultuur en streektaal in de regio IJssel-Vecht-Delta een aangrenzende gebieden. De link was snel gelegd en Bartelds begon met het benaderen van muzikanten. “Sommigen vonden het eng, die moest ik echt over de streep trekken”, vertelt Bartelds.

Al snel was iedereen enthousiast. Muppetstuff is grotendeels overgestapt op dialectrepertoire, Erwin Nijhoff denkt na over een compleet album in het plat en ook de andere deelnemers hebben de smaak te pakken. De reacties van het publiek steunen hen. “Onlangs deed ik in België een optreden met Engels repertoire. Daarbij speelde ik ook het nummer He-j’t wè goed ezeen? van het dvd-project. Juist daarover spraken mensen mij later aan”, vertelt Nijhoff, die ooit samen met Bartelds als The Prodigal Sons op Pinkpop stond.

De gedachte van Bults dat dialect het muzikale idioom niet mag beperken, is op Uutsprèken niet verloren gegaan. Naast de niet te vermijden folk en ballades, brengt Thomas Tijs (ex-Damaged Brain) een stevige rocker, kruipt de Zwolse blueslegende Bert Vrieling (Cuby-drummer Hans La Faille deed vrijdag met hem mee) in de huid van Tom Waits en maakt Erwin Nijhoff zich op doordringende wijze woedend over de bekrompenheid die soms op het platteland heerst. Met zijn geweldige strot maakte hij vrijdagavond diepe indruk. “Kiek es um oe hen, dan dreit de wereld ok um oe”, schreeuwt hij het uit op de dvd. Toch moest Nijhoff ook wennen aan de nieuwe zangtaal. “Gitaar, cassetterecorder en een Engels woordenboek. Daarmee kwam mijn muziek totstand. Ik had het gevoel dat ik me nu veel meer bloot gaf.”

Die openheid en echtheid maken Uutsprèken tot een fraai document. “Op deze dvd ervaart u de culturele rijkdom van onze regio”, schrijven Bults en Bartelds in het voorwoord van het dvd-boekje. Ze hebben gelijk, maar vergeten nog de liefde voor de streek die de muzikanten in hun nummers leggen. En de angst dat de streek opgaat in de grillen van de moderne wereld. “Waor grös was, is asfalt ebouwd, want ‘t mos nog veul better gaon lieken”, zingt Harm Jan Wilbrink over zijn Dedemsvaart. De vooruitgang heeft het authentieke karakter van Uutsprèken in ieder geval niet kunnen aantasten.

Onderwerp: MUZIEK, POP-ROCK

06 03 06 - 20:42

Emergenza Festival 7 - The Batcave 013

Door Floris de Moel met foto's van Ellen van Geel (klik op foto's voor vergroting)
vlnr op deze strip: Noyalty, Ebola en Tambora Percussion.

Deze maand zijn de laatste voorrondes voor het Emergenza festival in The Batcave van het Tilburgse 013. Emergenza is de grootste internationale concertorganisator voor ongetekende bands. Zij organiseren één festival voor Noord-Amerika en Europa waar beginnende bands zich voor kunnen inschrijven. Vandaag, donderdag 2 maart, strijden zeven bands voor de vier plaatsen in de halve finale die wordt gehouden in de Kleine Zaal van 013 van 5 tot en met 9 april dit jaar. Helaas heeft Lua afgezegd voor vanavond.

Ebola
De Tilburgse viermansformatie Ebola wist vanaf de eerste noot een muur van geluid neer te zetten. De melodieuze Death-metal had een duidelijke progressief karakter. Zanger Rule schakelde makkelijk tussen grunts en zang, wat het geheel afwisselend maakte. Opvallend was het geweldige baswerk van Bas, hij bespeelde zijn bas als ware het een gitaar, dit in perfect samenspel met gitarist Barros. Het geheel klinkt melodieus, strak en is technisch goed afgewerkt, mede door het drumwerk van Bowie. Ebola weet een geheel eigen sound, een eigen stijl neer te zetten. Het was ook niet verwonderlijk dat ze veel handen de lucht in kregen.

Noyalty
Ook deze zes Eindhovense heren van Noyalty weten vanaf de eerste seconde een muur van geluid weg te zetten. Een mix van Hard-core/Emo-core/Punk, duidelijk een mix van verschillende stijlen, een geheel eigen geluid. De podium presentatie is erg energetisch, ze springen van links naar rechts en staan geen moment stil, eigenlijk is het podium te klein voor hen. Erg leuk om naar te kijken en zeker zo leuk om naar te luisteren. Heel fijn is de afwisseling tussen de twee zangers, de ene duidelijk met een Emo-core zangstijl en de andere met zijn “Sreams”. De muziek is ondanks de keiharde, vette rifs en het up-tempo punk geluid toch erg melodieus en vrolijk. Goede strakke breaks en een uitgebalanceerde afwisseling tussen snelle en rustige stukken.
Ook voor hen was het niet moeilijk de handen in de lucht te krijgen bij de stemronde.

The Motion
Als derde was de band The Motion uit Tilburg aan de beurt, officieel zijn ze met zijn vieren, maar voor vanavond moeten ze het zonder gitarist Bralt doen. Toch weten de overige bandleden als trio een erg melodische, stevige Rock neer te zetten. De nummers zijn afwisselend en erg strak, dit mede dankzij het strakke, agressieve drumwerk van Rutger. De stem van zanger/gitarist Dennis is aangenaam om naar te luisteren en wordt met momenten ondersteund door een tweede stem van bassist David. Een mix van Melodieuze rock en Emo-rock, een fris eigen geluid.


vlnr op deze strip: Treadstone 71, The Motion en Dependent.

Speedking
Deze band uit Eindhoven is ooit begonnen in een boerenschuur in Asten-Heusden onder de naam “Zippicamiknicks”. Intussen een paar jaar ouder zijn ze onder de naam “Speedking” serieuzere Hardrock, Rock&Roll gaan maken. Het geheel doet op het podium wat statisch aan en de nummers zijn niet echt overtuigend. Het wordt snel standaard Hardrock, zanger Ruud kan daar helaas ook niet veel aan toevoegen, waardoor dit optreden aan het einde niet veel handen de lucht in weet te krijgen.

Tambora Percussion
Met het opbouwen van het podium had de slagwerkgroep Tambora Percussion wel even wat tijd nodig. Heel het podium werd volgebouwd met trommels, slagwerk en andere drumtoestellen. Het motto van deze band uit is “Tambora slaat op alles” en dit werd in de vijfentwintig minuten die de drie heren de tijd hadden duidelijk gedemonstreerd, ze weten overal muziek uit te halen. Het is een kruising tussen “de Slagerij van Kampen” en “Stomp”, een erg afwisselend optreden met als bijzondere slotact een nummer op drie grote afvalbakken. Het enige wat volgens mij het optreden iets onderuit haalde was het praten tussendoor, dit had met momenten meer weg van “Ton-proaten” (dit nog in de carnavalsfeer) dan van serieuze aankondigingen.

Dependent
Als één-na-laatste , weer uit Eindhoven, vijf mannen met melodische Punk/Hard-core onder de naam Dependent. Vol energie en passie erg bewegelijk, ook voor hen was het podium te klein. De zanger heeft meer tijd doorgebracht tussen het publiek dan op het podium. Met al zijn middelen probeerde hij het publiek in beweging te krijgen met matig succes. Vooral de leden van Noyalty wilden graag aan zijn verzoeken tot springen en “moshen” gehoor geven. Helaas hadden de heren iets te veel gedronken voor het optreden begon, wat de presentatie en uitstraling niet echt ten goede kwam. Desondanks toch strakke, snelle en keiharde Punk, met zo nu en dan vleugjes old-school Hardcore. De zangpartijen zijn vol emotie en met volle overgave gebracht maar missen de overtuigingskracht en worden snel eentonig. Kortom een mager prestatie van deze vijf-mans-formatie uit Eindhoven-Rockcity.

Treadstone 71
De slotact van vanavond, de hardrockband Treadstone 71. Melodieuze, bombastische Hardrock die staat als een huis. De aangename Rock-stem van zanger/gitarist Bram doet denken aan de Hardrock uit de jaren ’80. Dit met momenten ondersteunt door een tweede en derde stem van de bassist en drummer. Het geheel overgoten met een melodieus sausje door toetsenist Misha. De nummers zijn goed doordacht, hebben een duidelijke opbouw (intro, refrein, couplet en outtro), een duidelijke kop en staart. Veel tempo en maat wisselingen, het geheel klinkt strak en gelikt, muziek die staat als een huis. Niet verwonderlijk dat ook zij, ondanks dat het al een stuk minder druk was, toch veel stemmen kregen.

De einduitslag voor vandaag. Op zeven geëindigd, Speedking. Een gedeelde vijfde plaats voor The Motion en Dependent. Dat betekend dat de volgende bands door gaan naar de halve finale: op vier Treadston 71, op drie Noyalty. Op twee Ebola en de verrassende winnaar voor vandaag, de slagwerkgroep, Tambora Percussion.

Onderwerp: MUZIEK, POP-ROCK

05 03 06 - 09:59

Emergenza Festival 6 - The Batcave 013

Door Willem Corstiaans met foto's van Ellen van Geel (klik voor vergroting)
vlnr Ruder, nog een keer Ruder en Convert

Alle Emergenza verslagen zijn te vinden op Cultuurpodium.nl, maar voor mij werd dit de eerste keer dat ik in 013 Emergenza zou meemaken en daar gelijk verslag van doe. Meteen al werd het hele programma anders in verband met 3 afzeggingen. Why George, Spherebox en Karunga hebben het optreden laten schieten. Hierdoor gingen er ook geen 4 bands, maar maar 3 bands door om het competitiegehalte erin te houden.

Convert
De 4 jonge mannen van Convert mochten het spits afbijten deze avond. Meteen bij de eerste aanslag van de snaren kwam er een muur van geluid over je heen. Technisch waren deze jongens wat minder, zelf verwijten ze dit aan een gitarist die verhinderd was. Een ding was zeker ze hadden er veel plezier in en bestormde het podium met veel enthousiasme, en door de vele fans die ze bij hadden kregen ze een leuke respons uit de zaal.

Ruder
Na deze jongens kwam er een band met een stuk volwassenere bandleden. Een viermansformatie met een basgitarist, een gitarist, een drummer en een zangeres. Van de zangkwaliteiten van de zangeres heb ik zeer genoten, duidelijke mooie zang met een aantal fijne uithalen. Ook waren de gitaarrifs een aangename verandering. Tijdens hun 25 minuten, wat ik zelf voor dit bandje wat kort vond, waren er aardig wat leuke gitaar- en bassolo’s te horen.
Het kwam alleen wel eens voor dat het publiek niet doorhad dat een nummer was afgelopen, een aantal nummers had namelijk nogal een abrupt einde. Wanneer het publiek het eindelijk doorhad en begon te klappen bij een nummer bleek dit een break te zijn en gingen ze nog even door. Doordat ze niet zoveel fans mee hadden genomen is deze band jammer genoeg niet door naar de volgende ronde.


vlnr Goofy & The Regulars, F.R.E.U.D. en Mur-Dog

F.R.E.U.D.
Als derde was F.R.E.U.D. aan de beurt. En deze energieke pittige band ging meteen los waardoor het publiek meteen de smaak te pakken had. De zanger wond met zijn volle grunts en duidelijke zang meteen het publiek om zijn vingers. Ook de extra zang van de beide gitaristen voegde een extra noot toe. Voor één van de gitaristen en de basgitarist was het podium duidelijk te klein, de beide mannen sprongen alle kanten op. F.R.E.U.D. heeft volgens mij liever een twee keer zo groot podium!
De overgangen van rustige gitaarrock naar stevige metal en zware grunts waren erg aangenaam en zeer strak. Alle nummers volgde elkaar erg rap op, ook voor deze band is 25 minuten te kort! Voor het laatste nummer werd bekend gemaakt dat het eerste keer was dat er een nieuwe drummer mee speelde, maar dit was me qua geluid niet opgevallen. In het laatste nummer werd gebruik gemaakt van een megafoon! De zanger liet met dit hulpstuk het nummer echt mooi overkomen. F.R.E.U.D. was zeker een van mijn favorieten van deze avond. Ze zijn dan ook geëindigd als eerste en dus door naar de volgende ronde in de kleine zaal.

Mur-Dog
De vierde band van de avond was Mur-Dog. Een band die cross-over speelt en met een zanger en een rapper een mooie 25 minuten weggaf. De overgangen van raps naar volle stevige zang en weer terug lagen goed in het gehoor. Ook deze band zorgde weer voor veel energie, wat al snel door het publiek werd overgenomen. Er werd veel gesprongen op de nummers, vooral toen de band 'Pretty god damn fast' inzette! Een erg lekker snel nummer waar deze band ook een clip van heeft. De energie kwam puur uit de nummers, want op het podium was niet veel te beleven en bleef de band redelijk rustig. Al met al een zeer vermakelijk optreden en Mur-Dog is ook door met hun derde plek.

Goofy and the regulars
Als laatste waren 'Goofy and the regulars' aan de beurt. Deze band speelde een lekkere blues met wat rockinvloeden. Wel even wat anders dan de voorlopende optredens, maar zeer aangenaam. De lekkere strakke muziek en ietwat schurende ‘Joe Cocker’-stem van de zanger kwamen als een golf over het publiek heen. Vooral het orgel en de mondharmonica zorgde voor lekkere afwisselend nummers. De teksten werden door de zanger met veel gevoel gezongen en kwamen ook echt over. Verder deed hij zijn naam eer aan want hij stond prettig gestoord gebruik te maken van het hele podium. Dit was echter geen probleem want de overige bandleden stonden, zoals de rest van de bandnaam al deed vermoeden, wat standaard om de zanger heen. Alleen degene met de mondharmonica sprong af en toe even mee. Dit optreden was voor mij in ieder geval een zeer aangename verassing en ik vind het dan ook niet meer dan logisch dat ze door zijn naar de volgende ronde.

Onderwerp: MUZIEK, POP-ROCK

04 03 06 - 14:53

André Manuel zingt Tom Waits

Door Stijn Loogman met foto's van Gerjanne Tiemens (klik voor vergroting)
vlnr Bartel Bartels, B.J. Baartmans en André Manuel

Eind 2005 verzamelde Bartel Bartels, ook bekend als Professor Nomad, de top van het Nederlandse muzikantengilde om zich heen voor een eerbetoon aan verschillende grootheden uit vijfentwintig jaar popmuziek. In verschillende unieke combinaties, edoch altijd trouw geflankeerd door drummer Stephan van der Meijden, werden onder meer Jimi Hendrix, de Talking Heads, Led Zeppelin, Kate Bush, the Doors en ook Herman Brood in het zonnetje gezet. Vertolkende artiesten waren onder meer Mieke Stemerdink, Paul de Munnik en Manuela Kemp. Ditmaal was het Tom Waits die in de bovenzaal van Willemeen te Arnhem zou worden gelauwerd.
André Manuel was daartoe samen met singer “ songwriter BJ Baartmans naar Arnhem afgereisd om zich als hoofdgast bij het collectief van Bartels te voegen. Baartmans en Manuel zijn de komende maanden nog veelvuldig als duo te bewonderen in ’s lands betere popcentra. De keuze voor Manuel als vertolker van Waits ligt volstrekt voor de hand als je hem eenmaal als leadzanger van tukkerpopcollectief Krang aan het werk hebt gehoord. In bijvoorbeeld het kolderieke ’Feest’ betonen Manuel en de zijnen zich onomwonden volgers van de onnavolgbaar geachte Amerikaan. Behalve als muzikant, kent u André Manuel als die nietsontziende cabaretier, die tot begin maart 2006 met zijn programma ’Lazarus’ de Nederlandse theaters onveilig maakt. BJ Baartmans, de man met het goeiige voorkomen en de oerbluesy vingers, is geen onbekende van Bartels. Laatstgenoemde trad tot voor enkele jaren terug als toetsenist op met BJ’s band Pawnshop.

Met een gemengd publiek van naar schatting 150 bezoekers was de bovenzaal van Willemeen redelijk gevuld. Tegen tienen besteeg de vijfkoppige gelegenheidsband de b ¼hne en beet Bartel Bartels zingend het spits af met ’Jockey full of Bourbon’. Het zou het begin blijken van een fantastische avond rokerige rock & roll. Al snel werd duidelijk dat we hier van doen hadden met een verzameling rasmuzikanten. Hetgeen meteen opviel was de kracht en de rauwheid waarmee de tengere Bartels de eerste vocalen de zaal inslingerde. Op de achtergrond stond de ritmesectie (bas & drum) vanaf het begin als een huis.


vlnr Arend Bouwmeester, Stephan van der Meijden en Gerco Aerts

Na de openingstune betrad de hoofdgast van de avond het podium. Wie daarbij een verpletterende opkomst van de assertieve cabarettijger Manuel verwachtte, kwam bedrogen uit. In zijn presentatie was de gelegenheidsvoorman eerder ingetogen, tegen het schuchtere aan, maar aangenaam ontwapenend. Wie mij had verteld dat hij herstellende was van een stevige hangover had ik op zijn woord geloofd. Desalniettemin haakte hij met ’Walking Spanish’ moeiteloos bij de band aan. Geheel in de geest van Waits werd de keel geschraapt en volgde meer dan een uur lang een expressief optreden met oud en nieuw werk van Waits, van ‘Old shoes’ via ‘Hang down your head’ tot ‘Chocolate Jesus’.
De muzikale interactie tussen met name Manuel, BJ Baartmans en Bartels deed vermoeden dat de heren elkaar langer kennen dan een blauwe maandag. Daarbij liet ik me aangenaam verrassen door het uitmuntende gitaarspel van Baartmans en de energieke podiumaanwezigheid van gangmaker Bartels, die nu en dan het vocale voortouw overnam van André Manuel. Voor percussionist en saxofonist Arend Bouwmeester was, met uitzondering van een enkele saxofoonsolo, samen met de schuchtere maar sublieme bassist Gerco Aerts en drummer Stephan van der Meijden, vooral een rol op de achtergrond weggelegd. Het optreden duurde ongeveer ongeveer anderhalf uur en boeide van begin tot eind. Zo vond ook het publiek, dat tot tweemaal toe vroeg om een toegift en die vervolgens ook kreeg. Het was een leuke avond en zonder meer een waardige hommage aan de grote Tom Waits.

In maart volgt nog een tweetal tributes uit dezelfde serie:
- Zondag 5 maart, Café de Kroeg, Arnhem: Henk Koorn zingt Neil Young
- Zondag 12 maart, Café de Kroeg, Arnhem: Arthur Ebeling zingt Ray Charles.

Bezetting:
Andre Manuel - zang (Krang)
Gerco Aerts - contrabas (Ellen ten Damme)
BJ Baartmans - gitaar (Pawnshop)
Bartel Bartels - piano/zang (Prof Nomad)
Arend Bouwmeester - sax/perc (Orkater)
Stephan v.d. Meijden - drums (Independent)

Meer informatie:
Bartel Bartels - website
André Manuel - website
B.J. Baartmans - website
Tom Waits - website

Onderwerp: MUZIEK, POP-ROCK

02 03 06 - 09:13

Liset Alea & Artefact in 013

Door Floris de Moel met foto's van Ellen van Geel

Artefact
Ruim twee jaar geleden, 11 december 2003, werden we blij verrast door het optreden van Artefact, toen in het voorprogramma van Lamb. Na dit optreden hebben we met veel moeite de EP “One of a Kind” kunnen bemachtigen bij de lokale CD-boer. Nu twee jaar later, en een vol album verder “Addicted To Your Goodies” kregen we opnieuw de gelegenheid om deze Nederlandse electronic funk/dance formatie live mee te maken, nu in het voorprogramma van Liset Alea.
Het optreden begon wat ingetogen, bijna schuchter. Zacht kondigde zangeres Shamangi de band aan en werd het eerste nummer, Maximorphine, ingezet, een heerlijk breakbeat, triphop nummer. De zaal was nog niet half vol en het publiek stond achter in de zaal en had zich wat rond de bar verzameld. Hierdoor ontstond een grote lege ruimte tussen het podium en het publiek. Desondanks wist Artefact met hun aanstekelijke, melodieuze maar vooral dansbare muziek het publiek te bereiken. Het tweede nummer, The Inevitable, een nieuw nummer voor de komende cd die als het goed is dit jaar nog uitkomt, bracht de mensen al wat dichter tot het podium en in beweging.
De muziek laat zich niet echt in hokjes plaatsen. Vette basloopjes, zowel elektrischebas als contrabas van Thijs Willemsen, aangevuld met elektronische drum en sounds van producer en percussionist Maxim Schram. Een geweldige drummer Pierre Hansen, en een belangrijke plaats voor de trompet van Ryan Carniaux. Het geheel gecomplimenteerd met zangeres Shamangi met haar heerlijke, ontspannen stem en uitstraling. Het geheel is een spannende mix van soul, funk, jazz, en dance. Erg vrolijk en dansbaar.
De set van vanavond bestond uit een achttal nummers, waaronder vier nieuwe tracks van de komende cd, met als perfecte afsluiter de titeltrack van het laatste album, Addicted to your Goodies. Een geslaagd optreden, ik ben benieuwd naar het nieuwe album.



Liset Alea
Na een lange pauze, ongeveer 75 minuten, gingen de gordijnen weer open en betrad Liset Alea met haar band het podium. Ze opende met de hitsingel “No Sleep”, in het begin nog niet helemaal overtuigend, maar naarmate het nummer vorderde begon het te lopen en kwam de band in de goede mood. Het tweede nummer van de avond, “King”, heeft zeker ook grote hitpotentie. Een aanstekelijk deuntje, lekker ritme waarin duidelijk haar Zuid-Amerikaanse achtergrond te horen is. Tijdens dit nummer haalt ze haar vinger open aan de snaren van haar instrument (een kruising tussen gitaar en piano). Ondanks het bloeden van haar vinger en het geklungel met pleisters blijft ze professioneel en gaat het optreden gewoon door, het lijkt haar weinig te storen.
Liset Alea, geboren in Havana, Cuba verhuisde op haar vijfde naar Costa Rica, om kort hierop weer te verhuizen naar Florida, waar ze het grootste deel van haar jeugd woonde. Van kinds af aan wilde Liset zingen en wilde ze zangles. Dit kreeg ze, van niemand minder dan America Crespo een opera legende uit Cuba. De zang en muziek opleiding kreeg vervolg op de “New World School Of The Arts” in Miami en later op de “New School University Jazz Conservatory” in New York. Vanaf haar 19e woonde ze in New York en hier kwam ze in contact met de band Etro Anime. Met hen nam ze een album op en ging mee op tournee door Europa, in het voorprogramma van Kosheen en Llorka. Europa beviel haar zo goed dat ze in Amsterdam bleef en alleen nog naar New York is geweest om haar gitaar en kat op te halen. Na twee jaar Amsterdam heeft ze nog in Parijs gewoond maar uiteindelijk heeft ze haar stek gevonden in Londen. Het debuut album “No sleep” heeft een sterke pop sound, voornamelijk te danken aan producer Yoad Nevo, bekend van o.a. Sugababes en Bryan Adams. Maar gelukkig blijven ondanks dit hoge pop de Zuid-Amerikaanse klanken duidelijk hoorbaar. Het is jammer dat Lisa nog maar één album afgeleverd heeft en dus nog maar weinig keuze heeft in de nummers. De set beslaat daarom op één nummer na het hele album, maar laat Lisa wel van al haar kanten zien. Rustige gevoelige ballads, stevige pop/rock songs, maar ook salsa en jazzy nummers passeren de revue. Na het veel te korte optreden en een tamme reactie vanuit het publiek komt ze terug voor één toegift, het nummer “No Sleep” maar dan akoestisch. Voor mij een sfeervolle muzikale afsluiter van dit dubbelconcert.

Artefact - website
Liset Alea - website

Onderwerp: POP-ROCK, MUZIEK

26 02 06 - 06:10

Talent: ROOS[BEEF] in Vrije Geluiden

Roos Rebergen treed op met eigen werk en haar eigen band: Roos (beef) waarin ook drummer Tim van Oosten Vrije Geluiden ontdekten haar tijdens BOEM PAUKENSLAG, de persconferentie van de boekenweek die in maart van start gaat. Ze zong You've got to hide your love away van de Beatles in een aangepaste Nederlandse versie van Bindervoet & Henkes. Ze was niet helemaal onbekend bleek..., ze had de Grote Prijs van Nederland gewonnen en nog meer prijzen. Ze werd o.a. eerste op het Singer-songwriterfestival in Nijmegen! Zondagochtend 11:00 uur Nederland 3 ROOSBEEF website