Onderwerp: ALGEMEEN, MUZIEK, PODIUM FOTO

28 December 2013

New Cool Collective: 20 jaar muzikaal feest

  
Tekst: Jorien Heemskerk en Ronald Rijntjes
Beeld: Ronald Rijntjes 

Op maandag 23 december vierde New Cool Collective in de Melkweg Amsterdam zijn 20-jarig bestaan. Niet alleen de band zelf, maar ook gasten als Ruben Hein, Typhoon en zelfs Hans Teeuwen leverden een muzikale bijdrage aan deze feestelijke avond. In de late uurtjes werd één ding duidelijk: er kan zo nog 20 jaar bij.

Voordat de mannen van New Cool Collective het podium op komen om hun verjaardag te vieren, draaien zangers Ruben Hein en Typhoon de zaal warm. Ze hebben allebei niets dan lof voor de band en vinden het een eer om vanavond te mogen spelen.

Ruben Hein zorgt voor een funky begin met een aantal bekende nummers van zijn albums Loose Fit en Hopscotch. Daarbij wordt hij begeleid door drummer Joost Kroon van New Cool Collective, bassist Hugo den Oudsten en gitaristen Jesse van Ruller en Paul Willemsen. De zanger lijkt wat gespannen, maar achter zijn piano wordt hij losser. Vooral bij het sterk opgebouwde ‘Fool By Morning’ komt de stemming er goed in.

  
Huiskamer
Zanger en rapper Typhoon nam in 2009 samen met New Cool Collective de EP Chocolade op. Deze avond staat hij echter akoestisch op het podium – ‘we willen de Melkweg laten voelen als een huiskamer’. Alleen een gitaar, contrabas en saxofoon begeleiden de vrolijke en energieke gangmaker, die tussen de verrassende teksten en melodieën door op blote voeten staat te swingen. Ook het publiek zingt en danst na enige aanmoediging enthousiast mee.

Stuwende solo’s
Hiermee is de toon gezet voor de aanstekelijke muziek van de jarigen zelf. Na een welkomstwoord van frontman Benjamin Herman openen zij met ‘The Canteen’, dat inslaat als een bom. De energie in de zaal stijgt en daarmee ook de temperatuur. Dit is mede te danken aan de grote hoeveelheid dampende en stuwende solo’s, al dan niet begeleid door een latinritme.

  
Zo gaan saxofonist Benjamin Herman en trompettist David Rockefeller van hoog naar laag en van ruw naar zuiver. Deze heren weten wat ze doen en geven elkaar voldoende ruimte. Maar ook nieuwkomer Rory Ronde, die het stokje heeft overgenomen van gitarist Anton Goudsmit, soleert prima. Hij improviseert met de kenmerkende stijl die hij ook in de band van Wouter Hamel gebruikt en ontvangt daarvoor groot applaus.

Gouden Kalf
Dat iedereen in het ensemble een essentiële rol speelt, is behalve aan de gevarieerde solo’s ook af te lezen aan de grote hoeveelheid interactie op het podium. Met zijn allen maken de acht muzikanten hun nummers compleet. Dit jaar hebben ze hiermee niet alleen twee Radio 6 Awards gewonnen, maar ook een Gouden Kalf voor de soundtrack bij de film Toegetakeld door de liefde. Het titelstuk hiervan wordt als afsluiter live gespeeld.

Bigband-dirigent
Daarmee begint de avond eigenlijk pas echt, want na een korte pauze nemen de mannen plaats in de 19-koppige New Cool Collective Big Band. Die geeft extra volheid aan de composities van de kleine formatie. Al bij het eerste stuk ‘Pachinko’ worden de bastonen goed benut – de stevige en groovende beat blaast de zaal nog net niet omver. Direct wordt er ook weer gesoleerd. Kees Adolfsen zorgt bijvoorbeeld voor extra spanning met een mooie en strakke trombonesolo.

   
Benjamin Herman is nu niet meer de man van het ‘kleine’ New Cool Collective, maar de dirigent van een groot muzikaal gezelschap. Terwijl hij zelf in de saxofoonsectie speelt weet hij op de juiste momenten de band aanwijzingen te geven, zodat alles op rolletjes loopt.

Gasten
Maar het feest is nog steeds niet compleet, want er is ook een handvol muzikale gasten uitgenodigd. Om te beginnen zingt Qeaux Qeaux Joans ondersteund door de bigband ‘No Man’s Land’. Haar zwoele en warme stem, die ze steeds meer kracht geeft, sluit perfect aan op het New Cool Collective geluid. Met een korte maar zeer dansbare versie van ‘Silent Night’ brengt ze vervolgens heel even kerst in de Melkweg.

Bij een instrumentaal nummer speelt Hans Dulfer mee op tenorsax, wat opnieuw een vloeiend geheel oplevert. Zowel hij als de andere saxofonisten krijgen hierin de ruimte om hun solokwaliteiten te laten horen. De uitwerking van Ruben Heins nummer ‘Elephants’ is minder overtuigend. Hij zingt het met volle overgave, maar de bigband is hier meer een extraatje dan een gelijkwaardig partner.

 
Heel anders is dat bij de twee gasten na hem: Typhoon en – als laatste verrassing – Hans Teeuwen. Zij zwepen samen met de muzikanten de zaal nog verder op. Vooral Teeuwen weet met zijn gezichtsuitdrukkingen en dansbewegingen bij ‘Broodje Worst’ het publiek mee te krijgen tot het dak eraf gaat.

Oorsprong
Na al dit muzikaal geweld gaat de bigband even terug naar de oorsprong van New Cool Collective met ‘Flootie’, waarin Benjamin Herman dwarsfluit speelt. Zo is ook voor jonge fans te horen dat de muziek nog steeds dezelfde ‘feel’ en energie heeft als in de beginjaren. Daarnaast is er voldoende ruimte voor vernieuwing, zoals de samenwerking met Typhoon en het spel van Rory Ronde laten zien. Jammer is wel dat het opvallende gitaarspel van Anton Goudsmit hiermee uit het ensemble verdwenen is.

  
‘Zonder publiek geen muziek’
Het feest wordt afgesloten met een originele meezinger: het bekende ‘Merry Christmas Everybody’, maar dan over een bestaand New Cool Collective stuk heen. Het podium staat nu helemaal vol en iedereen geniet. Aan het eind bedankt Benjamin Herman de gasten en met name het publiek, want: ‘Zonder het publiek is er geen hol aan om muziek te maken. Wij doen het voor jullie.’ Hierna wordt nog eenmaal ingezet en gaan de heren eruit met ‘Marche Funèbre Rocksteady Dirge’ van het album Eighteen. Dit was een knallend verjaardagsfeest, nu op naar de veertig!