Onderwerp: POP-ROCK

14 September 2012

The Mission maakt een missie van comebacks

Tekst: Michaela Meijer
Beeld: Moos Wolfs

“Hoe vaak moeten we nu nog afscheid nemen?”, was mijn eerste reactie toen ik las dat The Mission op 9 september 2012 Tivoli Utrecht aan zou doen in verband met het 25-jarig bestaan van de band. Vorig jaar stond ik namelijk ook al in de Melkweg Amsterdam voor deze tour en een paar jaar geleden nam ik ook al afscheid van ze, omdat ze toen echt, echt, echt zouden stoppen. Het zal in ieder geval zijn redenen hebben, deze constante stroom van comebacks en ik vind dat prima, ik zie en hoor ze graag.

The Mission is een typische new waveband die zijn hoogtepunt bereikte in de jaren 80 met als oorspronkelijke leden: Wayne Hussey (zanger en gitarist), Craig Adams (bas), Simon Hinkler (gitarist) en Mick Brown (drums). Door de jaren heen stopte de band regelmatig en vonden er veel bandledenwisselingen plaats met eigenlijk alleen Wayne Hussey als constante factor. Anno 2012 staat de band weer in oorspronkelijke formatie op het podium (met uitzondering van de drummer).

Klokslag 21.30 uur komt The Mission op het podium. De bandleden krijgen een oorverdovend applaus, want stiekem is het natuurlijk fantastisch dat Wayne, Craig en Simon weer samen op het podium staan, zoals het hoort.

De band trapt af met het nummer 'Beyond the Pale' en vanaf dat moment gaat het publiek goed los. Alles wordt meegezongen, iedereen geniet. Tussen de nummers door is er veel, heel veel interactie met het publiek. Het grappige bij The Mission is altijd dat het publiek tussen de nummers door gaat schreeuwen wat ze graag zouden willen horen. Iedereen roept zijn of haar favoriete nummer en altijd wordt er gewoon gespeeld zoals dat vastligt in de setlist.

We werden overigens nog wel verrast door Simon Hinkler, die even een grappig liedje tussendoor ging zingen als reactie op het publiek die graag wilde dat Craig Adams een liedje ging zingen. Al met al een lollige avond dus met als waardig afsluiter het nummer “Tower of Strength”.

Eerlijk is eerlijk, hoe goed ik The Mission ook vind, het werd op een gegeven moment ook wel een beetje saai. Meerdere nummers van The Mission lijken gewoon heel erg veel op elkaar, zodat ik af en toe dacht: “deze hebben we toch al gehad”?

Tevens heb ik nu meerdere shows van The Mission gezien en het is toch vaak een beetje same old, same old. Misschien ben ik nu ook wel klaar met The Mission, heb ik te vaak afscheid van ze genomen en ben ik waarschijnlijk toch niet zo'n hardcore fan als dat ik dacht.

Voor diegenen die er toch maar geen genoeg van kunnen krijgen: The Mission tourt op dit moment samen met The Cult door Engeland. Dit is echt wat je noemt een 'a trip down memory lane'.