Onderwerp: POP-ROCK
8 Oktober 2010
Santana excelleert met optreden in Gelredome
Door Serge Julien
Met een opzwepende uitvoering van de klassieker ‘Soul Sacrifice’ opent Santana zijn tweeënhalf uur durende concert in een niet uitverkochte maar toch goed gevulde Gelredome. Het dik tien minuten durende nummer waarmee in 1969 op het Woodstock festival werd doorgebroken, zet de toon voor een prima optreden van de 63-jarige meestergitarist Carlos Santana en zijn kompanen.
Santana is zo ongeveer iedere twee jaar wel in Europa voor optredens en doorgaans wordt Nederland niet overgeslagen. Ook tijdens zijn ‘Universal Tone Tour’ wordt ons land aangedaan en deze keer is het Arnhemse Gelredome het toneel voor de gitarist. Met behulp van zwarte doeken is het overdekte stadion getransformeerd tot een kleinere zaal. Die alternatieve opstelling komt de akoestiek ten goede want waar het Gelredome bij haar stadionconcerten soms te kampen heeft met een onprettige weerkaatsing van het geluid, blijkt tijdens dit concert dat het netjes in balans blijft.
Santana is net als de Rolling Stones het voorbeeld van een groep die door de decennia heen nooit is weggeweest en met een bak aan gouden en platina platen een legendarische status heeft opgebouwd. Een avondje Santana is zo langzamerhand een gezellig familie-uitje. Op die manier zie je tussen het publiek diverse generaties voorbij komen. Er zijn de twintigers en dertigers die Santana hebben leren kennen sinds het monstersucces van tien jaar geleden: ‘Supernatural’. En er zijn de veertigers en vijftigers die ‘Moonflower’ en ‘Abraxas’ uit hun hoofd kennen. Santana bedient beiden door het recentere werk als ‘Maria Maria’ en Smooth’ te spelen maar ook oudere nummers als ‘Evil Ways’,‘Jingo’ en ‘Oye Como Va’.
De meester heeft genoeg hits op zijn naam staan om een heel optreden mee te vullen maar zo makkelijk wil hij het niet maken. Hij mag dan in de afgelopen jaren commercieel goed hebben geboerd, hij wil zijn publiek meer geven dan alleen maar het standaardwerk. Zo laat hij bijvoorbeeld een relatief onbekend maar prachtig dromerig ‘Curacion (Sunlight On Water)’ horen. Geen hits maar daarom niet minder behapbaar zijn ‘Batuka’ en ‘No One to Depend On’ van het album ‘3’ uit 1971. Ook zijn er flarden van Jimi Hendrix en John Coltrane door nummers heen geweven. Santana deelt zijn invloeden graag met het publiek om haar zo bewust te maken van zijn roots. Aansluitend op dit gegeven laat hij ruige versies los van Led Zeppelin’s ‘Whole Lotta Love’ dat niet eens zo onverdienstelijk wordt gezongen door Andy Vargas en ‘Sunshine of Your Love’ van Cream. Beide covers staan op de zojuist verschenen plaat ‘Guitar Heaven’. Hierop covert Santana een aantal van de grootste gitaarhits.
Muzikanten onder het publiek komen prima aan hun trekken want er is tijdens het optreden genoeg ruimte voor solo’s van Santana’s muzikanten. Opvallend hierin zijn meesterbassist Benny Rietveld die tegen het einde van de show zijn kunnen toont en op enig moment de herkenbare tonen van John Lennon’s ‘Imagine’ tevoorschijn tovert. Drummer Dennis Chambers is een van de grootste in het vak en lijkt over een onuitputtelijk uithoudingsvermogen te beschikken met een weergaloze techniek. En uiteraard mag de meester zelf niet worden vergeten: Carlos Santana is ontegenzeggelijk een van de beste gitaristen die uit duizenden herkenbaar is met zijn emotionele speelwijze en eigen geluid. Hij is deze avond uitstekend op dreef en straalt een ontspannen en frisse indruk uit. Dit laatste zou voor een deel kunnen worden toegeschreven zijn aan zijn toekomstige echtgenote en muzikante Cindy Blackman die tijdens het optreden opdraaft om de drumpartij te verzorgen in het nummer ‘Corazon Espinado’. Een ongeneerde tongzoen van Carlos na afloop ten overstaande van het Gelredome toont aan hoe gelukkig de bijna pensioengerechtigde meestergitarist is. Het lijkt niet toevallig dat hij daarna voor zijn donkere schoonheid ook nog eens een uitstekende versie speelt van ‘Black Magic Woman/Gypsy Queen’. Viva Santana!