Onderwerp: JAZZ
21 Februari 2010
Benjamin Herman 4
Tekst en beeld Michiel Fokkema
Benjamin Herman 4, gezien in Lantaren-Venster op 13 Februari 2010
Een première voor L/V. Het Benjamin Herman 4 speelt hier voor het eerst. Geen wonder dus dat de zaal helemaal vol zit. In dit kwartet spelen tenslotte drie winnaars van de Boy Edgar prijs en de verwachtingen zijn hoog gespannen. Deze avond worden er stukken gespeeld van het album Hypochristmastreefuzz, opgedragen aan Misha Mengelberg, een van Nederlands beste jazz musici en componisten.
De heren gaan gelijk goed van start met het "Een beetje zenuwachtig" wat is geschreven door Misha Mengelberg. Dit is inderdaad pure jazz en zeker niet weggelegd voor iedereen. Het kwartet is perfect op elkaar ingespeeld wat ook in de volgende nummers zal blijken. Toch komt ook de individuele stijl van elke muzikant naar voren. Het heet dan wel het Benjamin Herman kwartet maar de drie andere bandleden zijn zeker gelijkwaardig in hun rol en laten hun persoonlijkheid en eigen stijl zeker gelden.
Benjamin Herman op altsax. Hij speelt opvallend snel maar wel met een duidelijk articulatie en ietwat hese en ruige toon. Eigenlijk klinkt hij meer als een scheurende tenor dan een subtiele alt. Anton Goudsmit op gitaar. Volop in beweging, zingt mee met zijn solo's en met zijn ongeëvenaarde, ietwat hoekige, stijl lijkt hij soms tussen de tellen door te spelen. Ernst Glerum op contrabas, wel een 3/4 is de rust zelve in dit kwartet. Speelt hele mooie soms ingetogen solo's. Plukkend, met de strijkstok, normaal of omgekeerd. Op drums Joost Patocka die zelfs in zijn solo's nooit de beheersing verliest. Vanavond speelt het illustere kwartet een oneindige stroom van originele nummers afgewisseld met standards en nummers van Misha Mengelberg. De heren zijn ras entertainers die het jazz idioom beheersen maar daar ook uitstappen.
Herman bijvoorbeeld speelt opvallende trillers en gebruikt een microfoon en versterker om rond te zingen zoals Jimi Hendrix het ooit deed. Zingen door de sax gaat hem goed af, net zoals ritme spelen door gewoon alleen de kleppen open en dicht te doen voor de microfoon. Anton Goudsmit is erg aanstekelijk. Zijn hele lijf doet mee met de muziek. Hij slaat ritmes op zijn klankkast door bijvoorbeeld het schakelaartje van de elementen om te zetten. De stijlen wisselen elkaar vrolijk af. Zo spelen zij "would I love you" ooit gezongen door door Doris Day, op het sentimentele af. Dit nummer gaat dan geleidelijk over in een versie die dicht bij de hard rock ligt.
Het hele mooie "De sprong o romantiek der hazen" begint door alleen te blazen in de sax en zonder het riet echt in beweging te zetten. Uiteindelijk mondt dit uit in een mooi gevoelig gespeeld stuk waarbij de rillingen je over de rug lopen. Helaas zonder zang want de tekst is geniaal. Op de CD is dit wel te horen. "Blues after Piet" is wederom een stuk van Misha Mengelberg en opgedragen aan Piet Noordijk. Ze eindigen met "Hypochristmastreefuzz" geschreven voor Eric Dolphy en zoveel noten bevat dat Misha dacht dat Eric Dolphy geen tijd zou hebben om adem te halen. Een mooie toegift die deze onvergetelijke avond afsluit.
Hopelijk blijft het niet bij deze première en komt het Benjamin Herman kwartet snel weer naar L/V