Onderwerp: POP-ROCK, WERELDMUZIEK
19 April 2008
Niets blijkt zo levendig als Noorse zigeunerrock
Door Richard van de Crommert met foto's van Jeroen van den Ent
(klik voor vergroting)
Twee jaar heb ik moeten wachten en eindelijk zouden ze weer naar Nederland komen: de Noorse band Kaizers Orchestra. De vorige keer miste ik het concert. En dat mocht niet nog een keer gebeuren. De energieke optredens van de Noren zijn berucht. Maandenlang verheugde ik me erop. En op dinsdag 1 april was het eindelijk zover.
Paradiso was rokerig zoals het op een avond als deze moest zijn. De olievaten stonden klaar. De koevoeten lagen op het podium. Het schemerlampje op de piano was vooralsnog de enige verlichting op de buhne. Nog even en het geweld zou losbarsten&hellip.
Als eerste kwam Helge Risa het podium op. De pianist. Met een gasmasker op zijn kop. Surrealistisch inderdaad. Als even later een belachelijk choreografietje werd ingezet door drie bandleden, dan weet je&hellip: dit wordt een bizarre avond. Dat de optredens van de Noorse band zo levendig zijn, verbaasd me na drie nummers al niks meer. De levendigheid spat van het podium. Niemand hoeft zich ook maar een minuut te vervelen. Niet alleen de zanger vraagt om de aandacht van het publiek. Alle bandleden lijken van die aandacht te genieten. Eén voor één pakken ze hun momenten. Niet alleen de man met het gasmasker, maar ook de drummer doet raar en slaat in de meest bizarre houdingen op zijn instrumenten. Lachen. Dit heeft alles in zich wat ooit met pure rock’n roll moet zijn bedoeld.
Kaizers Orchestra zingt, naar ik heb begrepen, in een zelfs voor Noren nauwelijks verstaanbaar dialect, maar het deert de Amsterdammers niet. Enkele universele klanken worden uit volle borst meegezongen en we worden uitgedaagd om mee te doen met enkele gebaren. Als de hele zaal zelfs enkele Noorse woorden weet mee te brullen, raakt de zanger door het dolle en belooft snel terug te komen.
De muziek van de Vikingen laat zich moeilijk omschrijven. De een noemt het zigeunerrock. De ander hoempapa. Maar het is ook cabaretesk. En kleinkunst.
Na één uur is zanger Janove Ottesen drijfnat. Maar over is het feestje nog lang niet. Er wordt nog een zigeunerfinale ingezet waarbij ook ineens een accordeon opduikt. Als het laatste nummer voorbij is, hoor ik een bezoeker zeggen: “Wat een aparte band.” Maar dat lijkt me zwakjes uitgedrukt. Er is geen enkele band zoals Kaizers Orchestra. Dit is absoluut een van de beste livebands van Scandinavië.
Helaas voor mij werd mijn favoriete ‘Fra Sj Â¥før Til Passasjer’ niet gespeeld. Het is natuurlijk volledig aan de optredende artiest welke nummers hij speelt en welke niet. Maar ik was best teleurgesteld. Had ik me daar nou twee jaar op verheugd&hellip? Nu maar hopen dat we niet opnieuw twee jaar moeten wachten voordat Kaizers Orchestra opnieuw ons land aandoet. Alhoewel, als dat beloond wordt met het spelen van mijn lievelingslied, dan ben ik er zeker weer bij&hellip.
De foto’s bij dit verhaal zijn gemaakt bij het concert in het Paard in Den Haag, op 2 april 2008.