Onderwerp: MUZIEK, POP-ROCK
22 Maart 2007
Marc Ribot’s Ceramic Dog: 'prachtige pokkeherrie’
Tekst en beeld van Hans Frederiks (klik voor vergroting)
Marc Ribot is bij bekend van zijn werk met Tom Waits (op onder andere Rain Dogs), waar hij - naast Waits’ gruizige stem - ook gruizig gitaar speelt. Verder speelde hij onder andere met Elvis Costello en speelde hij jazz met John Zorn. Hij schreef ook muziek voor de laatste film van Martin Scorcese, The Departed en werkte mee aan Walk the Line, de film over Johnny Cash. Met de cd ‘Marc Ribot Y Los Cubanos Postizos’ bracht hij een eerbewijs aan Arsenio Rodriguez (1911-1972), de blinde Cubaanse componist. Het werd Cubaanse muziek met dat gemeen klinkende Ribot-accent, een scherp randje aan de melodieën. Zijn trio Ceramic Dog is echter compleet andere koek dan de melodische Cubaanse muziek van Los Cubanos Postizos. In Ceramic Dog speelt hij ronduit gemene, improvisatie muziek.
Ribot beschrijft deze band zelf op MySpace als een free, punk, funk, experimenteel, psychedelisch, postelektronisch collectief. De band bestaat verder uit twee jonge musici uit de New Yorkse en Californische underground improvisatie en experimentele rockscene. Shahzad Ismaily (van Two Foot Yard, Secret Chiefs 3) op bas/elektronica en Ches Smith (van Good for Cows, Trevor Dunn's Trio-Convulsant, Ben Goldberg) op drums/elektronica. Volgens Ribot is Ceramic Dog geen ‘project’ maar een echte band! Er staat een stoel bij de gitaar en een grote hoeveelheid elektronica en Marc Ribot gaat er opzitten en komt er ook niet meer vanaf. Af en toe trappend op een pedaal of effectapparaat, kromgebogen over zijn gitaar, verscholen achter zijn muzieklessenaar, tovert hij gierende gruizige solo’s tevoorschijn. Met veel sustain, feedback, overstuurde klanken, gierend, kreunend, dan weer met een ondoorgrondelijk, blauw licht gevend apparaatje bewegend over de snaren, dan weer krassend met een slide. Het giert maar door.
Bassist Shahzad Ismaily - als je al van ‘bassist’ kan spreken, want dan weer grijpt hij naar een gitaarachtig instrument, dan weer bespeelt hij de mini Moog en weet ik nog wat voor meer elektronica hij gebruikt - draait tijdens een nummer de E-snaar losser, waardoor hij er een grommend geluid mee kan produceren, waar Ribot met zijn op dat moment melodieuze gitaar tegenop biedt. Shahzad Ismail bespeelt in een ander nummer met bezwerende gebaren zijn mini Moog en geeft daarmee het ritme aan. De combinatie van die Moog en Ribot’s gitaar klinkt op een gegeven moment als een kakofonie in een papegaaienkooi, waarbij de papegaaien tegen elkaar opbieden in geschreeuw en gekrijs.
Ribot wisselt grommende en gierende solo’s af met rustige melodieuze solo’s, waarbij de anderen pesterig er wat rommelig doorheen gaan spelen. Ches Smith is een geval apart, hij slaat driftig zijn drumstokken kapot, ze vliegen het publiek nog net niet om de oren. Maar wat een krachtige drummer, die overigens ook heel subtiel kan spelen. Het is prachtig om te zien en te horen hoe ze op elkaar reageren. Smith stuwt de andere twee voort met zijn dwingende spel, soms stevig en hard dan weer voor zachte accenten zorgend.
Ceramic Dog klinkt soms als de band van Beefheart ten tijde van Trout Mask Replica, Ribot laat horen hoe Hendrix eventueel nu had kunnen klinken en het is hard, pokkeherrie soms, maar wat een prachtige pokkeherrie!
Marc Ribot - website & MySpace
Line-up
Marc Ribot - gitaar, zang en af en toe bas.
Shahzad Ismaily - Bas, Moog, elektronica.
Ches Smith - Drums, elektronica.