Onderwerp: MUZIEK, POP-ROCK

7 Maart 2007

Vienna Teng

Door Aukje met foto's van Jan Anno Boonstra (klik voor vergroting)
Gezien in Paradiso kleine zaal 3 maart

Als Vienna Teng (1978) het eerste nummer, ‘Whatever you want’, inzet, doet de sound van haar pianospel me denken aan Tori Amos. Niet zo raar als je bedenkt dat ze o.a. door deze singer/songwriter is beïnvloed. De muziek die Vienna Teng maakt wordt wel omschreven als een mix van de uptempo muziek van Ben Folds en de theatrale kamerpop van Rufus Wainwright. Zelf omschrijft ze haar nummers als melancholische pop. “You are in Amsterdam and you decided to come hére to listen to melancholic popsongs?” vraag ze vol ongeloof aan het publiek in de kleine zaal van Paradiso. Maar dat is wat het publiek inderdaad graag doet op zaterdagavond.

Vienna zit vooraan op het podium, achter een digitale piano en een microfoon. Hoewel ze op haar albums altijd wordt vergezeld door een band of orkest, treedt ze vanavond alleen op. Dat geeft haar vrijheid en ons intimiteit, maar ze kan het niet laten om af en toe te vertellen met welke instrumenten een bepaald nummer op het album is opgenomen. Want natuurlijk geven al die instrumenten een bepaalde sfeer aan het nummer die het publiek nu mist. Alleen voelt het niet als een gemis. Vienna is een begenadigd pianospeler die juist daarmee de perfecte sfeer kan neerzetten en het publiek kan ontroeren. Vienna speelt piano sinds haar vijfde en volgde pianoles tot haar zeventiende. Ook volgde ze een paar zanglessen, maar daar stopte ze mee omdat haar alleen maar werd verteld wat ze fout deed.
Haar stem is lief en warm en ze zingt met veel lucht waardoor haar stem ‘dun’ overkomt. Dat kan een keuze zijn, maar het klinkt eerder als een onderontwikkelde stem. Desondanks zingt ze makkelijk en zuiver, zeker in de hoogte, met een mooie vibrato, en past het dunne geluid bij haar muziek.



Vanaf haar zesde schrijft ze nummers, en in combinatie met haar goede pianospel is dat haar sterke punt. Ze heeft inmiddels drie albums op haar naam staan, waarvan de eerste uitkwam in 2001 en de laatste in 2006. In Paradiso promoot ze haar laatste cd ‘Dreaming through the Noise’. Ze vertelt dat het lastig was om nummers te schrijven, omdat ze zo gelukkig is. Daarom maakte ze gebruik van persoonlijke problemen van vrienden (‘Nothing without you’), gevoelens die in de toekomst gevoeld zouden kunnen worden (‘Love turns 40’) en bouwde ze een gehumde melodie tijdens het wachten op haar auto die in een garage onder handen wordt genomen eenmaal thuis uit tot een nummer (‘Blue Caravan’). Maar ook het politieke gebied schuwt ze niet. Ze vertelt dat het nummer ‘City Hall’ over een huwelijk gaat. Tijdens het nummer laat ze het publiek meeklappen en geeft ons naderhand een compliment omdat we zo in de maat bleven en stopten op het moment dat er daadwerkelijk gestopt moest worden. Dat kunnen ze in Amerika namelijk niet. Maar er is nog iets met dit nummer aan de hand, vertelt ze na haar optreden. Het gaat over een homohuwelijk, al maakt de tekst dit niet duidelijk waardoor het Amerikaanse publiek het niet doorheeft. En dat is maar goed ook, aangezien het daar niet wordt geaccepteerd. Vienna moet er altijd stiekem om lachen.

Naast nog enkele nieuwe nummers, waarvan ze er eentje voor het eerst live zingt (“I don’t feel so well’), zingt ze de hits van haar vorige albums en willigt ze verzoekjes in van het publiek. Het is heerlijk voor het publiek om zo dicht bij de artiest te kunnen staan en dat de artiest open is naar het publiek toe.

Ze sluit haar set af met ‘Lullaby for a stormy night’ en neemt daarmee veel te snel afscheid. Het publiek is het daar niet mee eens en roept, fluit en stampt zo hard dat Vienna binnen een minuut terugkeert op het podium. Ze trakteert het publiek op twee nummers, waarvan ze de laatste staand naast de piano en a capella ten gehore brengt. Het is een traditioneel Taiwanees liedje, ‘Green Island Serenade’ oftewel “L ¼dae Xiayequ’, dat haar ouders voor haar zongen als slaapliedje. Daarmee geeft ze aan Aziatische roots te hebben, net als haar naam, die ze veranderde van Cynthia Shih in Vienna Teng. Vienna is een hommage aan Mozart’s geboortestad en Teng een verwijzing naar haar Aziatische afkomst. Overigens is het ook een handige manier om haar persoonlijke en zakelijke leven gescheiden te houden.

Qua uiterlijk voldoet Vienna niet aan de ‘norm’. Dat zagen haar platenmaatschappijen graag anders, want imago is belangrijk, zeker in Amerika. Vienna heeft er maling aan. Ze draagt geen make-up en is niet modebewust. Ze maakt daarmee, al dan niet bewust, een statement. Al dat overdreven gedoe is helemaal niet nodig, het gaat om de muziek. Het lijkt alsof ze de afstand naar het publiek toe daarmee verkleint, zeker wanneer ze zich na het optreden onder het publiek begeeft. Ze praat met iedereen die dat wil nog even na.

Vienna geeft een persoonlijk en warm concert. En hoewel de sfeer juist door de kleine zaal intiem bleef, verdient haar muziek meer. Het is te hopen dat ze meer en meer terrein zal winnen in Nederland, zodat ze een volgende keer in de grote zaal te bewonderen is.

Vienna Teng - website

CD's

Dreaming Through The Nois Vienna Teng

Warm Strangers Vienna Teng

=================

Naam

E-mail (optioneel veld)

URL (optioneel veld)

Reactie

Om geautomatiseerde spam in reacties te voorkomen stellen we je een eenvoudige vraag.
welk getal is een 1 en een nul achter elkaar?

Reactiemoderatie staat aan op deze site. Dit betekent dat je reactie niet zichtbaar zal zijn, tot deze is goedgekeurd door een beheerder.

Persoonlijke info onthouden?
Ja, onthoud mij met een cookie.

Kleine lettertjes: Alle HTML-tags behalve <b> en <i> zullen uit je reactie worden verwijderd. Je maakt links door gewoon een URL of e-mailadres in te typen.