Onderwerp: OPERA EN OPERETTE, KLASSIEKE MUZIEK
9 December 2006
La Vie Parisienne - Operette leeft!
(thumbnail) (thumbnail) (thumbnail)
Door Mieke Kreunen met foto's van Joris van Bennekom (scenefoto's) en
Edland Man (portretfoto's)
De Amstelveense Schouwburg was zo te zien uitverkocht en opvallend aan het publiek was het grote aantal grijze kapsels en de hoge leeftijd van de toeschouwers. De operette La Vie Parisienne trekt blijkbaar voornamelijk 55-plussers en dat is opmerkelijk omdat juist beoogd wordt het genre een impuls te geven richting een groter publiek dat gewend is aan de vaart en dynamiek van het zo populaire musicalgenre.
Jacques Offenbach maakte de muziek van La Vie Parisienne en het libretto van Halévy en Meilhac werd op fenomenale wijze hertaald door Seth Gaaikema. Dit op een manier die recht doet aan de tijd waarin het verhaal speelt en ook de snelheid en gevatheid van nu heeft. Het lijkt er op dat de operette met zijn oubollig en stoffig imago definitief uit de mottenballen wordt gehaald en dit is na Villa Johanna van Joop Stokkermans en Die Lustige Witwe van Opera Zuid de derde productie op rij die daaraan bijdraagt. Het verhaal speelt zich af in het Parijs van 1870 waar de Pruisische legers oprukken naar de stad en de Parijzenaars, frivool als ze zijn, gewoon doorfeesten. Een Zweedse baron (Ernst Daniël Smid) komt, vergezeld van zijn aanstaande bruid, de bloemetjes buiten zetten maar komt in wonderlijke situaties terecht als hij zich in het wilde nachtleven laat gidsen door Gardefeu (Peter Bording) die net aan de dijk is gezet door zijn geliefde, de comedienne Métella (Antje Monteiro). Een aaneenschakeling van kolderiek bedrog en verkleedpartijen volgt waarbij de bedienden, onder wie handschoenenmaakster Gabriëlle (Maaike Widdershoven), legerofficieren en adelijke lieden spelen aan het diner met de de baron, een oudere adelijke dame (Trudy Labij) in de vleselijke liefde onverzadigbaar blijkt en de baron uiteindelijk in de armen wordt gedreven van zijn gesluierde geliefde.
Hoewel het gedeelte voor de pauze hier en daar wat langdradig was - de bejaarde dame naast mij viel zelfs in slaap - zat na de pauze de vaart er helemaal in als de bedienden een wild feest aanrichten, ter ere van de baron en de aanstaande teloorgang van het standenverschil, in het huis van een afwezige tante. Als zij terugkomt en de Zweedse baron haar de deur wijst "omdat het huis is gevorderd door het leger", bereiken de verwikkelingen en schalkse gebeurtenissen een hoogtepunt. In de 5e akte die zich afspeelt in een chique Parijse nachtclub komt alles gelukkig goed en vinden alle geliefden elkaar terug.
Ik was vooral erg onder de indruk van Peter Bording (Gardefeu), Ernst Daniël Smid (de baron) en Maaike Widdershoven (Gabriëlla) wiens zang- en acteerkwaliteiten er duidelijk boven uit staken. Antje Monteiro heeft een typische moderne musicalstem en valt in dat klassiek geschoolde gezelschap wat uit de toon maar haar charme en diva-achtige uitstraling maken dat gelukkig een beetje goed. In de duetten met name valt haar stem weg in het volume en het enorme bereik van haar tegenspelers, dit ondanks de versterking die de zangers hebben (en die overigens in Amstelveen af en toe voor een hinderlijk gekraak zorgde).
De kostuums van Rien Bekkers zijn werkelijk schitterend met afwisselend zwart/grijze en rode/roze paletten die terug komen in de decors van Paul Gallis, die - hoewel een stuk minder uitbundig dan de kostuums - stijlvol en smaakvol met handige changementen de verschillende lokaties verbeelden. Ik vond ook het rood-wit gestreepte tentdoek in de laatste acte met de roze gestreepte kleding van het ensemble prachtig maar er waren toeschouwers die dachten dat de scene zich afgespeelde in een circustent in plaats van in een nachtclub.
Ik was in gezelschap van een paar jonge mensen die - tot hun eigen verrassing - zeer hebben genoten van La Vie Parisienne. Dat geeft aan dat de goede weg is ingeslagen. Ikzelf had hier en daar toch wel wat associaties met het 'Theater van de Lach' in de gedeelten dat het wel erg pikant en schalks werd en er kreetjes van 'schrik' en gegiechel opklonk uit de zaal van licht 'geschokte' dames bij het zien en horen van de tamelijk expliciete scenes. Maar als aan het eind de voetjes van de vloer gaan en de hele zaal meeklapt met de wervelende cancan is dat allemaal weer vergeten en schuifelt het publiek tevreden naar buiten.
Complimenten voor regisseur Eddy Habbema die kans heeft gezien een groot deel van de stoffigheid van het genre af te schudden, niet in de laatste plaats door het herschreven libretto van Seth Gaaikema en veel jong talent. Nu nog maar hopen dat ook een jonger publiek de weg zal weten te vinden naar de operette nieuwe stijl.
La Vie Parisienne is nog tot eind januari op veel plaatsen in het land te zien. Voor een exacte speellijst kun je terecht op de site.
Nederlands Operette Theater - website
Cast
Raoul de Gardefeu - Peter Bording
Bobinet - Dick Cohen
Métella - Antje Monteiro
Baron de Gondremarck - Ernst Daniël Smid
Gabriëlle - Maaike Widdershoven
Mme de Quimper-Karadec / Prosper - Trudy Labij
Frick / De Braziliaan - Rein Kolpa
e.a.