Onderwerp: MUZIEK, POP-ROCK
17 Oktober 2006
Opzwepend laatste concert Zuco 103 in LVC
Door Serge Julien met foto's van Eric van Nieuwland (klik voor vergroting)
Zuco 103 wordt beschouwd als een van de beste live bands in Nederland en daar vormt het ruim twee uur durende optreden in een goed gevuld LVC in Leiden geen uitzondering op. De geslaagde combinatie van elektronische muziek, jazz, funk en Braziliaanse ritmes die zangeres Lilian Vieira, toetsenist Stefan Schmid en drummer Stefan Kruger creëren trekt veel mensen aan. Die aantrekkingskracht beperkt zich niet alleen tot Nederland maar ook diverse Europese landen als wel delen van de VS, Zuid Amerika en Japan hebben de groep al meerdere malen ontvangen in clubs en op festivals.
Als rond de klok van 22.00 Peregrino wordt ingezet verplaatsen veel aanwezigen zich naar de rand van het podium om zich daar over te geven aan de catchy muziek van de groep. Het geluid van de band is behoorlijk hard afgesteld maar de groove is de overheersende positieve factor. Tijdens het nummer Treasure, evenals Perigrino van hun succesvolle tweede CD Tales Of High Fever, mag het publiek zich verblijden met een lekker stuk percussief geweld van Claus Tofft die zich prima uitleeft op zijn conga’s. Tekenend voor de optredens van Zuco 103 is dat hun liedjes niet zomaar worden nagespeeld maar dat er veel ruimte wordt gemaakt voor nieuwe arrangementen en tevens de nodige experimentele uithalen waar vooral toetsenist Schmid de aangevende factor in is. Hoewel het duidelijk is dat Zuco 103 niet schuwt om vleugjes techno in de muziek te weven lijkt dit element vanavond soms een hoger gehalte te hebben dan gewend. Echter, tussen de techno denderen de onweerstaanbare latin en funkritmes van slagwerkers Kruger en Tofft, de strakke baslijnen van Lesley Kuhr en funky gitaarlicks van Alvin Lewis gewoon verder wat de muziek zo aantrekkelijk en avontuurlijk maakt.
Belangrijk gezicht van Zuco 103 is de charismatische Braziliaanse maar sinds 1989 in Nederland wonende zangeres Lilian Vieira. De met een wilderige donkere haardos voorziene Vieira heeft een kameleontische zang die sensualiteit, rauwheid, humor, liefde en vreugde ademt. De sympathieke zangeres heeft ook nog eens extra reden om blij te zijn want onder haar doorzichtige groene bovengewaad bevindt zich een dikke buik aangezien La Vieira nog maar korte tijd is verwijderd van de bevalling van haar baby. Het is ook om deze reden dat de groep vanavond voorlopig haar laatste concert geeft (aanvankelijk zou dat op 18 oktober zijn in Amsterdam maar de plannen lijken te zijn gewijzigd) zodat Vieira met zwangerschapsverlof kan.
De helft van het materiaal dat wordt gespeeld tijdens het optreden is van de uitstekende laatste CD Whaa! waarvan naast het vrolijke titelnummer ook onder andere Gargaintaire, Mayfly en Duele Le Le enthousiast worden ontvangen. Oudere nummers als Humana en Outro Lado van de gelijknamige eerste CD komen eveneens voorbij in prima uitvoeringen.
Je moet welhaast van een andere planeet komen wil de opzwepende muziek van Zuco 103 je niet ergens raken. De schrijver van dit artikel, bepaald niet iemand die als eerste de dansvloer zal opgaan, betrapt zichzelf bij de groep steeds weer op een automatisch mee tappend voetje en heupwiegende bewegingen.
De magische formule wordt in de toegift nog een keer met verve getoond als het nummer Na Mangueira met zijn samba invloeden en het door Vieira geraffineerde gezongen opera refrein voorbijkomt. Het applaus is overweldigend en een voelbare warme omhelzing van het aanwezige publiek is hun dank voor deze fantastische band die met dit voorlopig laatste optreden een fantastische zaterdagavond heeft bezorgd in LVC en nog maar eens heeft aangetoond tot de meest creatieve bands te behoren in Nederland!
De Band
Lilian Vieira “ zang
Stefan Schmid “ toetsen
Stefan Kruger “ drums
Alvin Lewis - gitaar
Lesley Kuhr - bass
Claus Tofft - percussie
CD’s
Outro Lado (1999)
Tales Of High Fever (2002)
One Down One Up (2003)
Whaa! (2005)