Cultuurpodium Online

CultuurpodiumOnline is een online magazine over podiumkunsten binnen en buiten de muren van theaters en concertzalen. We schrijven over alles wat er op de podia te doen is op het gebied van theater, muziek, dans, musical, jazz, opera, festivals, klassieke muziek en nog veel meer.
In de rubriek Even voorstellen maakt u kennis met een aantal van onze medewerkers.

In ons tag overzicht
is te zien welke onderwerpen u op onze site kunt vinden.

Accreditatie namens CultuurpodiumOnline wordt alleen aangevraagd door de coördinatoren wiens naam vermeld wordt in het colofon. Krijgt u accreditatieaanvragen binnen van anderen namens CultuurpodiumOnline, checkt u dan aub even via het algemene mailadres of dat wel klopt.

Specials

Festival aan de Werf
Holland Festival
Artikelen over Oerol Impressies van Oerol
Geluiden van Oerol
Onze speciale Oerolpagina
De Parade
Lowlands

Onderwerpen

Actie
Algemeen
Cabaret
CD en DVD
Circus en show
Dans
Festival
Jazz
Jeugd
Klassieke muziek
Locatietheater
Multimedia
Musical
Muziek
Nieuws
Opera en operette
Pop en rock
Straattheater
Toneel
Verwacht
Wereldmuziek

Cultuur op TV

Opium
Vrije Geluiden

Alle bloggers

Blog Aart Schutte
Blog Cornee Hordijk
Blog David Geysen
Blog Dorien Haan
Blog Hanneke en Jonas
Blog Joel de Tombe
Blog Karin Lambrechtsen
Blog Marijcke Voorsluijs
Blog Marina Kaptijn
Blog Marle en Clara
Blog Michael Varenkamp
Blog Moniek Poerstamper
Blog Noortje Herlaar
Blog Rembrandt Frerichs
Blog Suzan Seegers
Blog Tamara Schoppert
Blog Thomas Cammaert
Blog Tom Beek
Blog Ton van der Meer
Blog Willliam Spaaij
Blog Yonga Sun

Archieven

Jul 2022 Nov 2019 Sep 2019 Aug 2019 Jul 2019 Jun 2019 Jan 2019 Nov 2018 Sep 2018 Aug 2018 Jul 2018 Jun 2018 Apr 2018 Dec 2017 Nov 2017 Sep 2017 Aug 2017 Jul 2017 Jun 2017 Apr 2017 Aug 2016 Jul 2016 Jun 2016 Apr 2016 Mrt 2016 Feb 2016 Dec 2015 Nov 2015 Okt 2015 Sep 2015 Aug 2015 Jul 2015 Jun 2015 Mei 2015 Apr 2015 Mrt 2015 Feb 2015 Jan 2015 Dec 2014 Nov 2014 Okt 2014 Sep 2014 Aug 2014 Jul 2014 Jun 2014 Mei 2014 Apr 2014 Mrt 2014 Feb 2014 Jan 2014 Dec 2013 Nov 2013 Okt 2013 Sep 2013 Aug 2013 Jul 2013 Jun 2013 Mei 2013 Apr 2013 Mrt 2013 Feb 2013 Jan 2013 Dec 2012 Nov 2012 Okt 2012 Sep 2012 Aug 2012 Jul 2012 Jun 2012 Mei 2012 Apr 2012 Mrt 2012 Feb 2012 Jan 2012 Dec 2011 Nov 2011 Okt 2011 Sep 2011 Aug 2011 Jul 2011 Jun 2011 Mei 2011 Apr 2011 Mrt 2011 Feb 2011 Jan 2011 Dec 2010 Nov 2010 Okt 2010 Sep 2010 Aug 2010 Jul 2010 Jun 2010 Mei 2010 Apr 2010 Mrt 2010 Feb 2010 Jan 2010 Dec 2009 Nov 2009 Okt 2009 Sep 2009 Aug 2009 Jul 2009 Jun 2009 Mei 2009 Apr 2009 Mrt 2009 Feb 2009 Jan 2009 Dec 2008 Nov 2008 Okt 2008 Sep 2008 Aug 2008 Jul 2008 Jun 2008 Mei 2008 Apr 2008 Mrt 2008 Feb 2008 Jan 2008 Dec 2007 Nov 2007 Okt 2007 Sep 2007 Aug 2007 Jul 2007 Jun 2007 Mei 2007 Apr 2007 Mrt 2007 Feb 2007 Jan 2007 Dec 2006 Nov 2006 Okt 2006 Sep 2006 Aug 2006 Jul 2006 Jun 2006 Mei 2006 Apr 2006 Mrt 2006 Feb 2006 Jan 2006 Dec 2005 Nov 2005 Okt 2005 Sep 2005 Aug 2005 Jul 2005 Jun 2005


Prikbord

Hier op het prikbord kan een flyer van uw voorstelling komen te staan.

Op ons prikbord in de rechterkolom van de voorpagina hebben we plaats voor de flyers van een beperkt aantal voorstellingen en concerten. Wilt u ook een flyer op ons prikbord plaatsen? Stuur uw beeldmateriaal en eventueel ander persmateriaal naar ons algemene mailadres en als (of zodra) er plaats is zullen we uw flyer op het prikbord zetten.

These icons link to social bookmarking sites where readers can share and discover new web pages.
  • Del.icio.us
  • Digg
  • Google
  • Technorati
  • eKudos
  • Facebook
  • Blogmarks
  • Furl
  • Live
  • NuJIJ
  • Slashdot

Onderwerp: WERELDMUZIEK, FESTIVAL

20 Juli 2006

Braziliaanse en Portugese acts op Blue Note Records Festival

Door Liesbeth Beeftink

Op dag vijf van het festival staat een programma van twee Braziliaanse acts, gevolgd door twee Portugese: Tania Maria, Ed Motta, Madredeus en Mariza. Vocalen en Latin zijn de thema's. Enigszins gelijksoortige acts zijn geklusterd. Tamme Tania Maria Als Tania Maria haar entree maakt, is het over de dertig graden Celsius en hebben velen het strand verkozen. Schertsend zegt Tania Maria wel te wachten tot er meer mensen komen. Ondertussen maakt de band vast muziek. De set begint met een relaxte bossa nova. Maria's broeierige zang glijdt loom naar de tonen, hier en daar opzettelijk vals. Als zij haar stem percussief gebruikt, is zij een stuk preciezer. Ze weet synchroon de noten van de piano te zingen, alsof er twee klankkasten van hetzelfde instrument zijn.

Tijdens een vocale drumpartij, laat Maria zien wat haar bijzonder maakt als instrumentalist. Ondanks verwoede pogingen om het publiek mee te krijgen in de latin sfeer, wordt het niet meer dan een wat slome siesta. Tijdens klassieker 'Mas que nada' heeft de afgedwongen bijdrage van de zaal veel weg van een iel kerkkoortje. Maria breit er na een inspiratieloze versie van 'Besame mucho' spoedig een eind aan. Misschien als zij later op de dag had gestaan, was er meer uit haar koker gekomen en was ook het publiek niet zo passief.

Ed Motta De afgelopen twee maanden toerden funk-soul man Ed Motta en zijn gevolg door Europa. Vanmiddag sloot hij die tour af in Gent met slechts de helft van zijn band. Zonder gitaar en blazers was het podium leger dan normaal, maar het gaf Motta de ruimte om zelf uit te pakken. En dat deed hij met een vocale improvisatie van zo'n tien minuten waar alle ontbrekende instrumenten voorbij kwamen: gitaren compleet met wah wah's, percussie en talloze baslijnen. Een complete catalogus aan geluiden komt uit de mond van deze virtuoos. De invloed van mannen als Stevie Wonder, Donny Hathaway en Curtis Mayfield zijn onmiskenbaar, al zegt Motta vooral inspiratie te halen uit het lezen van Belgische stripboeken en het drinken van Kriek Lambik. Centraal op het toneel gezeten, heeft de omvangrijke verschijning van Motta de allure van een bisschop. Met twee paar Fender Rhodes, een melodica, bas en drums en de indrukwekkende vocalen van Motta predikt de band funk en soul. Een op jazz georienteerd en nog altijd oververhit publiek zit wat bevreemd op de stoelen. Jammer, want deze band verdient een uitzinnige zaal.

Wiegende Madredeus Als Madredeus aan de beurt is, is de zaal afgeladen. Compleet met groupies. Op het podium doemt temidden van vier grijze heren, een in nevelen gehulde jonge zangeres op. Heupwiegend nadert zij de microfoon, een mythische verschijning. De theatrale aankleding is Madredeus ten voeten uit en past bij de muziek die ze maken. Drie statige gitaren en een synthesizer zetten een constante kadans neer. Daaroverheen dwarrelt de ijle stem van Teresa Salgueiro. Zowel de band als de zang is inhouden. Geen uitschieters in de spaarzame solo's, geen verrassingen. Door het ritme, dat in bijna alle liedjes hetzelfde is, werkt de muziek op den duur hypnotiserend. Wat mist is bezieling. Salgueiro vertelt dat het volgende lied gaat over de nostalgie naar zeilschepen die ooit in Lissabon voeren, maar de heimwee wordt niet smartelijk gebracht. Desondanks smult het publiek van dit concert zonder einde. Mijn aandacht gaat alweer uit naar de laatste voor vandaag, fadoster Mariza.

Mariza, wegens succes herhaald Mariza is, anders dan Madredeus, één brok samengebalde emotie vanaf het moment dat zij ten tonele verschijnt. De blonde Portugese maakt fado en is fado. Dat horen we in het doorleefde 'Mue fado mue' van de cd Transparente (2005), die zij samen met de Braziliaanse producer Jaques Morelenbaum opnam. Mariza vertelt het romantische verhaal van haar jeugd, die ze doorbracht in een oude wijk van Lissabon, waar haar ouders een kleine Taverne hebben. Fado-zangers komen er sinds jaren om muziek te maken en Mariza verloor er haar hart aan fado. Dit verhaal is precies wat het publiek, dat Mariza vorig jaar al in de armen sloot, wil horen. Het voldoet aan de verwachtingen van 'authentieke fado'. Belangrijker is dat Mariza haar persoonlijke verhaal deelt met de zaal en zo op een ontwapenende manier betrekt bij de muziek. De liedjes doen de rest. Prachtige arrangementen met drie gitaren, drie strijkers en een percussionist begeleiden de in traditionele fadojurk geklede zangeres. Haar temperamentvolle stem neemt een ademloos publiek aan de hand mee. Er is dan ook geen overreding nodig om de mensen te laten meeklappen en zingen. Iedereen wil delen in deze fado-ervaring. Het is een mooi gezicht als de gracieuze Mariza in de denkbeeldige armen van 'haar fado' over het podium danst. In de wijde rok lijkt ze een levend geworden afbeelding van Toulouse Lautrec. Als ze verder zingt, hoor en zie ik ineens iemand die zich kan meten met de charismatische Jacques Brel. Deze vrouw kan namelijk een publiek emotioneren. Mariza staat op grote muzikale hoogte. Blue Note Records Festival Gent - website




=================


(optioneel veld)
(optioneel veld)
Om geautomatiseerde spam in reacties te voorkomen stellen we je een eenvoudige vraag.

Reactiemoderatie staat aan op deze site. Dit betekent dat je reactie niet zichtbaar zal zijn, tot deze is goedgekeurd door een beheerder.

Persoonlijke info onthouden?
Kleine lettertjes: Alle HTML-tags behalve <b> en <i> zullen uit je reactie worden verwijderd. Je maakt links door gewoon een URL of e-mailadres in te typen.