Onderwerp: WERELDMUZIEK, STRAATTHEATER, OEROL, MUZIEK, FESTIVAL
12 Februari 2006
Oerol viert daverend feest in Paradiso
Door Mieke Kreunen
Als je vijfentwintig jaar bestaat dan mag je wel een feestje geven en dat deed Oerol ook afgelopen zaterdag in Paradiso. Met het feest in de hoofdstedelijke rocktempel start jaarlijks het Oerolseizoen en als het festival in juni net zo wordt als het feest deze zaterdag, dan hebben we een fantastisch festival voor de boeg. Om acht uur gingen de oude kerkdeuren op en stroomden de bezoekers naar binnen. De grote zaal was voor de gelegenheid ondermeer aangekleed met portretten van Eilanders uit de fotogalerij van Linette Raven (Fan Twa Kanten) terwijl op een groot scherm boven het podium beelden van Oerol werden vertoond. Ook in de kelder waren Eilanderportretten stille getuigen van de feestelijke aftrap van Oerol 2006 en overal hingen natuurlijk de posters van de schoen (hoe toepasselijk) van 'De Landverhuizers', het thema van dit jubileumjaar. Om half negen gaf Mr. Oerol, Joop Mulder, de aftrap met een korte toespraak waarin hij vooral de aandacht vestigde op de vrijwilligers en de vrienden van Oerol en het feit dat het festival zonder hen niet zou kunnen bestaan. Vervolgens ging het feest los. In de grote zaal met Kraak & Smaak die, voor de gelegenheid aangevuld met Big Boy Caprice en Rose, er voor zorgden dat de stemming er meteen goed in zat. Ondertussen stroomden de bezoekers gestaag naar binnen en werd het zo druk op de gangen dat het je verplaatsen van de ene zaal naar de andere geen kwestie van een minuutje meer was.
Het volgende programmapunt waar wij onze opwachting maakten was het cadeautje van De Parade aan Oerol. De kleine zaal was al behoorlijk vol gestroomd bij de voorstelling van DJ collectief Naald & Kraak maar op dat moment kon er helemaal niemand meer bij. Heel officieel overhandigde Terts Brinkhof, oprichter en directeur van De Parade zijn collegadirecteur Joop Mulder voor diens 25 jarig jubileum een origineel cadeau: een gratis maaltijd voor 100 door Joop aan te wijzen mensen op de openingsdag van Oerol 2006 (te verzorgen door het Mobiel Culinair Offensief). "Gelukkig is het dan nooit zo druk, op de openingsdag", merkte Joop, die zich met dit cadeau voor een ingewikkelde taak zag gesteld, opgelucht op. Ik vond het wel een mooi: deze twee veteranen die - vaak tegen de stroom in - met een wild idee, veel enthousiasme en de inzet van talrijke vrijwilligers twee fenomenen in de Nederlandse theaterwereld een vaste plek in de agenda's van veel cultuurliefhebbers hebben weten te geven. Daar genieten wij ieder jaar weer van! Vervolgens was het in de kleine zaal ook swingen geblazen met Neco Novelas, een Mozambicaanse jazzgroep genoemd naar de leadzanger/gitarist die - ondanks wat technische onvolkomenheden - meteen een aanstekelijke swingende sound lieten horen.
Wat ik nog vergeten ben te vermelden is, dat er ook nog diverse zwerfvoorstellingen waren waar je af en toe tegenop liep ergens in het gebouw. Zo waren er de dames van Het Mobiele Naaiatelier die in de hal stonden te naaien en te strijken en de toeschouwers 'opleukten' met hun meegebrachte spullen. Of de buitengewoon hartelijke dames van BLISS die iedereen die binnen ging in de grote zaal met hun stralende glimlach een geweldige avond toewensten. En dan waren er natuurlijk nog de dames van De Transformers (zie ook dit artikel) die theatrale tableaux vivants maakten voor twee dames en een porceleinen konijn. Boven op het balkon kwam ik ook nog Miranda Poel - ja inderdaad van de verzuchtingen - tegen die, als een verkleumde expeditiegangster, een borrel (met vlaggetje) en een gedicht aanbood aan voorbijgangers.
Maar het pièce de resistance, waar iedereen de hele avond op wachtte, was Ellen ten Damme die vanaf kwart voor elf in de grote zaal zou optreden. De verwachtingen waren hoog gespannen en werden meer dan waargemaakt. Wat een vrouw, wat een energie en wat een performance! Paradiso was ondertussen tot aan de nok toe vol met mensen en wat was het genieten van deze fantastische zangeres met haar band. Ik heb intertijd - omdat mijn toenmalige wederhelft in Paradiso werkte - menig optreden van Debbie Harry meegemaakt maar ik durf gerust te stellen dat de Blondie van Ellen ten Damme het origineel vele malen overtreft. Kijk maar eens hier en hier wat ik bedoel. Dat het publiek uitzinnig om een toegift riep hoeft niemand te verbazen en die kwam dan ook. Na deze explosie van muziek en performance moesten wij echt even bij komen en verlieten het feestgedruis terwijl er nog steeds mensen naar binnen stroomden. Het zal ongetwijfeld tot in de kleine uurtjes hebben geduurd, dit Oeroljubileum in Paradiso.